door webredactie | 24 juni 2023 | hardlopen
Het is géén verslaving, dat sporten van mij. Dat weet ik nu ik mijn p.r. (persoonlijk record) niet-sporten heb aangescherpt tot 18 dagen.
Mijn fixatie op cijfers, als het over sport gaat, is helaas onaangetast…
Mijn hele leven al sport ik minstens drie keer per week, hardlopen vooral. Ik had mezelf wijsgemaakt dat ik niet zonder kan. Om mijn hoofd een beetje rustig te krijgen, mijn verstrooide brein. ‘Runningtherapie bij ADD’, in psychiatrische terminologie. Het heeft me enorm veel gebracht, en heel veel Ritalin bespaard, dat rennen.
Ik rende vaak nog verder dan een marathon zelfs, ultralopen. Maar als ik heel eerlijk ben: nooit kreeg ik mijn hoofd helemaal stil. Het was succesvolle symptoombestrijding, en dat zal het ook altijd blijven… Niks mis mee ook: neem paracetamol als je hoofdpijn hebt, maar fantaseer nooit dat het effect van een pijnstiller iets zegt over de oorzaak van die hoofdpijn.
“Toen ik ruim twee weken op mijn verre, vredige eiland zat, heb ik niet hoeven sporten. Mijn lichaam vroeg er niet eens om. Geen symptomen, geen sport…”
Maar toen ik weer op Schiphol stond, en direct weer ‘aan’ ging, kwam de behoefte aan sporten ook direct weer opzetten. Ik was nog geen drie uur thuis, en al twee afspraken verder, of ik vluchtte in mijn hardloopoutfit naar buiten. Tien kilometer in een flink tempo, met wel twee dagen spierpijn als prijs.
Het is een vorm van lichaamswerk, dat rennen. Althans: zo zie ik het nu. Het kalmeert het brein, en ontlast de HPA-as (of ‘stress-as’). Zoals ontspanning op een exotisch eiland dus ook doet, voor mij. En yoga, meditatie of een ademworkshop.
Al bijna twintig jaar verzorgen mijn vriend Simon van Woerkom (fysiotherapeut) en ik een cursus runningtherapie (www.runningtherapie.nl) en ik ga mijn bijdrage aanpassen: hardlopen is ontspannen, emotie komt van emovere: naar buiten bewegen. Dat is ook precies wat er gebeurt, het sporten is voor mij een manier om emoties te hanteren. Het is mijn favoriete coping stijl, op momenten dat er geen rustig eiland beschikbaar is…
En zo werkt het niet alleen voor mij, er zijn talloze mensen mee te helpen. Als we ze helpen om het ook te begrijpen. Daarom blijf ik die cursus runningtherapie geven. Mijn volgende marathon staat ook gepland, over een paar maanden, op mijn verjaardag.
Geschenk aan mezelf…
door webredactie | 22 juni 2023 | theater
Het is al een paar jaar oud, het boek dat Meindert Inderwisch en ik schreven over verslaving, maar het is (helaas) niet gedateerd: verslaving is een van de grootste problemen in de Westerse wereld.
We werkten allebei jaren in de verslavingszorg en nu komt er meer: van Meindert verschijnt in augustus een boek over medicijnverslaving (‘Slikken of stikken’) en ik ga het theater in met mijn zoon Fimme Bakker (zie speellijst) om het gesprek hierover aan te wakkeren.
Je kunt bij Meindert een door ons beiden gesigneerd exemplaar van Mateloos bestellen door op de link te klikken: https://slikkenofstikken.online/product/mateloos.
door webredactie | 20 juni 2023 | zorg
Voor een gezond en vervuld leven is een goede balans in je leven essentieel. Maar hoe bewaak je die persoonlijke balans?
(ex)Psychiater Bram Bakker gaat in de podcastserie van De Balanskliniek in gesprek met bijzondere en inspirerende gasten om een antwoord te vinden op deze vraag.
Vandaag: Marilse Eerkens
De zorg die je krijgt in je vroege kindertijd is bepalend voor hoe je in het leven komt te staan. Met de huidige aandacht voor meetbare prestaties vergeten we nog wel eens dat de ‘zachte’ onmeetbare aspecten van de vorming van een mens eigenlijk het allerbelangrijkst zijn. Onder andere daarover gaat dit gesprek.
door webredactie | 17 juni 2023 | leven
Na bijna twee weken op de rustigste plek die ik ken kwam er, toch nog onverwacht, het gevoel omhoog dat ik ook mijn telefoon wel kon missen.
En sinds drie dagen beweeg ik me daarom zonder dat apparaat over het eiland. De eerste dag was nog wennen, ik miste steeds iets, maar nu geniet ik van nóg meer rust. Ik heb ineens wel behoefte aan het ouderwetse fototoestel, ook een interessante bijwerking.
Dat mijn telefoon me teveel bezighield wist ik natuurlijk wel, maar dat abstinentie zo’n groot verschil betekent niet. Gabor Maté vertelt over zijn eigen mateloosheid (werk, kopen) in ‘Hongerige geesten’, zijn boek over de oorzaken van verslaving, en ik herken het. Bij mij is het ook werk, en de mobiel dus…
Je kunt natuurlijk stellen dat het minder ernstig is dan intraveneus drugsgebruik, zo’n gedragsverslaving, maar de overeenkomsten zijn groter dan de verschillen. Maté vertelt in zijn boek, bijna trots, hoe hij in de ellendige verslavingswijk in Vancouver (kijk de documentaire ‘Ten dollar death trip’ als je het wilt zien) waar hij als dokter werkte, door zijn patiënten werd herkend als een van hen…
Ineens dringt nog meer door waarom ik me in de verslavingszorg zo op mijn plek voelde, en nu met mijn zoon Fimme iets in het theater wil gaan doen over onze verslavingen (reclameboodschap: check agenda voor de speellijst).
“Ik ervaar nu hoe het is om niet in de ban te zijn van mijn telefoon.”
Ja, het is oppervlakkig bezien een vreemde vergelijking met aan de drank zijn. Die telefoon ligt rustig op mijn kamer, terwijl ik over het eiland rijd en wandel, in zee zwem en een boek lees. En met een ouderwetse pen op papier schrijf. ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt’, Cruijff is ook hier nooit ver weg.
Met drank en drugs kun je radicaal breken, terug naar nul, voor onbepaalde tijd: totale abstinentie. Maar als je aan een eetverslaving lijdt kun je niet totaal stoppen met eten, je uitdaging is leren eten op geleide van je gevoel. Met de telefoon is het niet anders dan met eten: helemaal zonder gaat niet meer, voor sommige praktische zaken is het apparaat onmisbaar geworden (mijn bootticket naar dit eiland zit in mijn telefoon, bestaat niet meer op papier).
Dus gedoseerd gebruik is de uitdaging. Ik check ‘s ochtends mijn berichtjes, en ‘s avonds ook nog een keer. Je wilt bijv graag weten of er niets mis gaat met je geliefden thuis, da’s niet vreemd of ongezond. Maar nu gaat dit bericht online terwijl Nederland nog slaapt en zie ik vanavond laat wel eens of mensen iets vonden van dit verhaaltje. Of dat er actie van me wordt gevraagd die niet kan wachten tot ik maandag weer thuis ben.
Fijne dag daar, geniet van het weekeinde…
door webredactie | 13 juni 2023 | zorg
Voor een gezond en vervuld leven is een goede balans in je leven essentieel. Maar hoe bewaak je die persoonlijke balans?
(ex)Psychiater Bram Bakker gaat in de podcastserie van De Balanskliniek in gesprek met bijzondere en inspirerende gasten om een antwoord te vinden op deze vraag.
Vandaag: Caroline de Groot
‘Equine assisted therapy’ staat nog in de kinderschoenen, maar heeft een grote toekomst.
door webredactie | 12 juni 2023 | theater
Al jaren werkte ik als psychiater in de verslavingszorg, en ik verbeeldde me dat ik er heel wat van afwist, tot mijn eigen zoon om hulp vroeg vanwege zijn afhankelijkheid van cannabis.
Kon ik opnieuw beginnen, proberen te begrijpen waar het (onder mijn ogen) mis was gegaan. We zijn jaren verder, Fimme Bakker is al jaren volledig abstinent (nul drugs, nul drank) en hij heeft zich ontpopt tot een cabaretier met potentie: afgestudeerd aan het Koningstheater en in november a.s. halve finalist in het GSCF.
En we gaan samen het theater in, om het over verslaving te hebben. Serieus en luchtig, met een lach en een traan. We waarderen het enorm als je een keer komt kijken, met je kinderen of je ouders bij voorkeur. Onze speellijst staat nu online, zei agenda.
De try-outs starten in oktober, de première is op 30 januari 2024 in Amstelveen, fijn als je tijdig reserveert🙏🏼
door webredactie | 10 juni 2023 | leven
Voor de tweede keer in een jaar heb ik mezelf een paar weken rust gegund, op een eilandje voor de kust van Bali.
Het werkt voor mij, en ik heb onvoldoende vliegschaamte om de behoefte ‘uit’ te gaan niet serieus te nemen. ‘Sue me for that.’
‘Wat werkt voor wie?’ is altijd de vraag als we aan onze dagelijkse drukte willen ontkomen. Mij helpt het klimaat, de sfeer op het eiland en ook het tijdsverschil: de eerste zes uur van de dagen hier wordt er in Nederland geslapen. Dan schrijf ik in alle rust aan een nieuw boek.
“Onrust ontstaat bij mij via de telefoon, wordt me steeds duidelijker.”
Ik wil toch iedere dag even weten hoe het met mijn geliefden thuis gaat, maar als ik mijn wifi aanzet zie ik onvermijdelijk ook berichten waar ik niet op zit te wachten. Die onrust veroorzaken in mijn hoofd, die mijn ‘verstrooide brein’ prikkelen, zie het verstrooide brein.
‘Zet dat ding dan ook uit!’ hoor ik de lezer denken. Was het maar zo simpel. En begreep ik maar waarom sommige mensen en berichten me zoveel onrust bezorgen.
In de relatieve rust op deze idyllische plek realiseer ik me eens te meer hoe onrustig mijn leven in Nederland is. Dat is geen klacht, want het is mijn eigen schuld. Maar dat je naar de andere kant van de wereld moet om je dat te realiseren is eigenlijk wel verontrustend. En ik heb mijn werk thuis te doen, niet onder een palmboom.
Voor nu: snel weer naar de yogales, yin yoga natuurlijk…
door webredactie | 6 juni 2023 | zorg
Voor een gezond en vervuld leven is een goede balans in je leven essentieel. Maar hoe bewaak je die persoonlijke balans?
(ex)Psychiater Bram Bakker gaat in de podcastserie van De Balanskliniek in gesprek met bijzondere en inspirerende gasten om een antwoord te vinden op deze vraag.
Vandaag: Maaike Verschuren
Mensen coachen met behulp van een scan, dat is echt iets voor mensen die van meten houden. Maaike Verschuren is econoom en werkte bij een bank, tot ze tegen iets van zichzelf aanliep. Nu helpt ze haar ex-collega’s van hun hoofd naar hun hart te bewegen.
door webredactie | 3 juni 2023 | zorg
Moeten we niet gewoon beter naar patiënten luisteren?
“Ik hoef het zelden te zeggen: ‘U wordt niet meer beter’. Het is meestal geen verrassing, mensen kennen hun lichaam verdomd goed. Ik maak dat elke dag mee. Mensen die op controle komen weten ook of het teruggekomen is. Het is een van de redenen om goed naar patiënten te luisteren”
Bovenstaande citaat komt uit een interview met oncologisch chirurg Casper van Eijck, een wijs man. Het stond in Drempel Magazine, een speciale uitgave van het Landelijk Expertisecentrum Sterven. Iedere hulpverlener die werkt met mensen met een dodelijke ziekte zou het even moeten lezen…
De andere kant: ik ken een bejaard stel, waarvan de mevrouw een ongeneeslijke vorm van kanker heeft die vrij sluipend verloopt. Iedere drie maanden bezoekt ze de oncoloog. ‘Met mijn vrouw gaat het goed zegt de dokter’ hoorde ik haar echtgenoot onlangs zeggen. Het referentiekader van deze mensen is dat wat de dokter ze vertelt. Heel goed te begrijpen, zo zijn ze opgevoed.
We hebben een brug te slaan met elkaar: de behandelaren zouden wat meer vertrouwen mogen hebben in het gevoel van hun klanten. Niet een buisje bloed of een scan is de betrouwbaarste indicator als het gaat over gezondheid. Ons eigen gevoel daarover zegt veel meer…
‘Negentig procent van de diagnose komt uit het verhaal van de patiënt leerde ik ooit in mijn opleiding.’
Gabor Maté wees in een van zijn boeken op een studie waarin het al dan niet kwaadaardig zijn van een knobbeltje voor meer dan negentig procent betrouwbaar te voorspellen was op basis van een persoonlijkheidsprofiel, door mensen met geen specifieke deskundigheid op het terrein van kanker dus…
In de geneeskunde is men steeds meer gaan vertrouwen op techniek, op onderzoeken die een mogelijke diagnose bevestigen. Of, veel vaker, moeten uitsluiten. Aanvullend onderzoek is de standaard geworden, en krijgt vaak meer aandacht dan het gedegen lichamelijke onderzoek. Negentig procent van de diagnose komt uit het verhaal van de patiënt leerde ik ooit in mijn opleiding. Zoveel aandacht geven we dit, de anamnese, al lang niet meer. Terwijl het nog steeds zou kunnen. Dan heb je wel mensen nodig die goed kunnen benoemen wat ze bij zichzelf waarnemen (de klanten) en mensen die daar goed naar kunnen luisteren (de professionals).
Allebei flink oefenen, terug naar de basis.
door webredactie | 2 juni 2023 | boeken
Janneke Wittekoek is één van de bekendste cardiologen van ons land.
Ze leverde een belangrijke bijdrage aan de ontdekking van ‘het vrouwenhart’ door haar boek met de gelijknamige titel (meer over het boek lees je hier, inmiddels helaas uitverkocht).
Daarnaast is ze een grote voorstander van aandacht voor de invloed van leefstijl op hart- en vaatstelsel. Zo schreef ze met kok Prins van den Bergh het boek Healthy Heart (lees hier meer over Healthy Heart) met daarin ’50 recepten en tips voor een fit en gezond vrouwenhart.’
Ook is ze zelf een fervent hardloopster, een goede vorm van preventie van hartproblemen. Zie het boek Hart en lopen. En ze schreef met gynaecoloog Dorenda van Dijken een succesvol boek over de menopauze: ‘Hart en hormonen.’
Lees hier over het boek (je kan het hier ook bestellen).
De eerder genoemde boeken:
door webredactie | 30 mei 2023 | maatschappij
Voor een gezond en vervuld leven is een goede balans in je leven essentieel. Maar hoe bewaak je die persoonlijke balans?
(ex)Psychiater Bram Bakker gaat in de podcastserie van De Balanskliniek in gesprek met bijzondere en inspirerende gasten om een antwoord te vinden op deze vraag.
Vandaag: Roald Ploegmakers
Wat voert een ondernemer met een jong gezin naar Spanje?
door webredactie | 28 mei 2023 | psychiatrie
Het is de prikkelende ondertitel van een boek over trauma van Christine Pannebakker en Robert Bridgeman, dat direct de bestsellerlijst in schoot.
Ik heb wel wat met trauma, en mocht zelfs het voorwoord schrijven van deze bestseller in wording. Maar: de knipoog in die ondertitel is voor veel mensen al te serieus geworden.
‘Trauma’ is hot, net als de eindeloos lange lijst met hulpverleners die er mee bezig zijn. Met heel veel verschillende manieren. Nog oneerbiediger: het is een verdienmodel voor sommigen. ‘Je bent gek als je er geen gebruik van maakt’…
Jaren geleden speelde iets vergelijkbaars met depressie, maar daar hoor je de laatste tijd een stuk minder over. Terwijl er onveranderd duizenden mensen hun leven niet kunnen leiden zoals ze zouden willen door een alles verlammende somberheid. Psychisch leed is van alle tijden, maar de labels die we er op plakken zijn nogal modegevoelig. Het is verwarrend dat aanbevelingen om je trauma met methode x of y te lijf te gaan soms ordinaire marketing zijn. Je moet er wel iets aan laten doen, net als aan je oogleden of je rimpels.
“De relatie met je therapeut is belangrijker dan de therapievorm.”
Ik heb geen last van die keer dat ik bijna verongelukte in natuurgeweld, ik heb nooit emdr nodig gehad na een heftig verkeersongeval, maar ik lijd wel onder gebeurtenissen van vroeger die niet zo goed te labelen zijn.
Daarom heb ik het maar ‘oud zeer’ genoemd, en het is niet normaal als dat je levenslang kwelt. Ik gun iedereen de best denkbare traumabehandeling, kies vooral wat bij jou past en lees dat boek van Pannebakker en Bridgeman dan ook nog even.
Maar blijf alsjeblieft bij jezelf en kies hulp en ondersteuning die kloppend zijn voor jouw gevoel, zonder je te laten leiden door dagkoersen. En vergeet nooit dat de mens achter de hulpverlener van grotere betekenis is dan de methode die hij of zij hanteert. De relatie met je therapeut is belangrijker dan de therapievorm.
Wat jij nodig hebt weet je als het er op aankomt zelf het beste. Het aanbod is groot genoeg, laat je niets aansmeren. Prozac, psychotherapie, familieopstellingen, truffels, microdosing of een ketogeen dieet zijn niet anders dan gereformeerd, moslim, boeddhist of atheïst: kies het geloof dat jou past…
Ook de enorme aandacht rond trauma zal weer afnemen, en ook dan zullen we nog steeds mensen zijn die met grote uitdagingen in ons leven worden geconfronteerd. Dat ís het leven…
Worden de uitdagingen even te groot? Een medemens te hulp vragen is waarschijnlijk het beste dat je kunt doen. Ook al vind je dat je geen trauma hebt, en dat je het maar alleen moet oplossen. ‘Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen’
door webredactie | 26 mei 2023 | boeken
Medicus William Cortvriendt was een van de eerste experts op het gebied van leefstijl. Zijn ‘Hoe word je 100?’-boeken en ‘Lichter’ waren enorme bestsellers.
De laatste jaren richtte hij zijn aandacht op de factoren die meespelen bij het ontstaan en het beloop van kanker. Zonder de factor ‘pech’ of ‘aanleg’ in twijfel te trekken laat hij zien welke factoren rond deze ellendige ziekte een rol spelen, die wél beïnvloedbaar is.
Zo is ondubbelzinnig aangetoond dat een tumor sneller groeit als je veel suiker eet. Deze beide boeken staan vol met praktische, wetenschappelijk onderbouwde informatie voor ieder mens met interesse in kanker, en wat je zelf kunt doen als deze ziekte je treft.
Meer informatie over de boeken van Wiliam Cortvriendt vind je op de speciale website Hoe word je 100.
Lees hier meer over het boek (je kan het hier ook bestellen)
Lees hier meer over het ‘andere’ boek over kanker (je kan het hier ook bestellen)
door webredactie | 23 mei 2023 | zorg
Voor een gezond en vervuld leven is een goede balans in je leven essentieel. Maar hoe bewaak je die persoonlijke balans?
(ex)Psychiater Bram Bakker gaat in de podcastserie van De Balanskliniek in gesprek met bijzondere en inspirerende gasten om een antwoord te vinden op deze vraag.
Vandaag: Vera van Brakel
Al jaren spreekt Vera haar dochter niet, ze schreef daar een boek over ‘Uit contact’. Je kan het hier bestellen.
door webredactie | 20 mei 2023 | psychiatrie
Je kunt alleen maar onderschatten hoeveel impact woorden hebben, denk ik. We zijn het ons alleen meestal niet bewust.
Soms verandert de betekenis van een woord, ergens in ons leven. Bijvoorbeeld doordat er in dat leven iets verandert. Denk aan ‘kanker’: op het moment dat een geliefde of jijzelf die diagnose krijgt is het direct iets heel anders dan voorheen.
Sinds ik geen arts meer ben worstel ik met de betekenis van het woord ‘geneesmiddel’. Doordat ik ze niet meer mag voorschrijven kijk ik er anders naar. Of speelde bij mijn besluit om mijn registraties te laten verlopen al mee dat ik er niet meer zo in geloofde, in ‘geneesmiddelen’?
Kunnen mensen met psychische problemen eigenlijk wel genezen? In een recalcitrante bui had ik het wel eens over ‘lapmiddelen’ als het over antidepressiva ging.
“Psychofarmaca zijn geen geneesmiddelen, net zoals emotionele problemen geen hersenziekten zijn.”
Ik betwijfel of de term ‘genezing’ wel van toepassing kan zijn op de emotionele problemen waarvoor mensen hulp zoeken. En dat er pillen zouden bestaan die ze oplossen vind ik steeds moeilijker voorstelbaar.
En toch ben ik er niet tegen. Door wat ik las over ADD bij Gabor Maté overweeg ik voor het eerst in mijn leven serieus om dexamfetamine te gaan gebruiken. Niet dat ik geloof dat mijn gebrekkige focus dan als sneeuw voor de zon verdwijnt, maar misschien helpt het me wel aan iets meer concentratie als ik bijvoorbeeld aan een boek wil werken. Dat kost soms zoveel moeite…
Ik heb veel mensen enorm zien verbeteren door recepten die ik ze vol overtuiging voorschreef. Maar eigenlijk heb ik nooit begrepen hoe het kwam dat ze hielpen, of juist helemaal niet. Wat dat betreft lijken psychofarmaca op paracetamol: of je hoofdpijn er wel of niet door vermindert doet er niet toe, maar iedereen begrijpt dat paracetamol nooit de oorzaak van hoofdpijn doet verdwijnen…
Geneesmiddelen zijn voor mij de antibiotica die je voorschrijft aan iemand met een longontsteking: ze doden de bacteriën en dan volgt genezing.
Angst, somberheid, verwardheid of mateloosheid: zijn het geen uitdagingen die bij het leven horen? En die we aan moeten durven gaan? Begin desnoods met een pilletje, maar realiseer je dat we ons pas ontwikkelen (ont-wikkelen) door onder de oppervlakte te zoeken.
Psychofarmaca (de verzamelnaam voor alle pillen die worden ingezet om emoties te beïnvloeden) zijn geen geneesmiddelen, net zoals emotionele problemen geen hersenziekten zijn.
door webredactie | 19 mei 2023 | psychiatrie
Om maar met de deur in huis te vallen: ‘Het verstrooide brein’ is zo’n boek dat je de rest van je leven kan helpen. Het is nu al een van de belangrijkste boeken die ik ooit heb gelezen.
Het boek verscheen in het Engels al in 1999, toen nog maar weinigen in Nederland deze arts/therapeut kenden. Inmiddels is Gabor Maté wereldberoemd, en na lezing van dit boek begrijp ik dat nog beter. ‘ADD begrijpen en helen’ is de ondertitel, maar eerlijk gezegd vind ik dat veel te beperkt. Het is een tijdloos en uiterst leerzaam boek, en het leest ook nog eens lekker. Het is een aanrader voor zorgprofessionals (misschien juist wel voor hen), maar ook ouders die worstelen met hun kinderen kunnen er heel veel aan hebben.
Maté vertelt over zijn eigen ADD-diagnose, en die van twee van zijn drie kinderen. Hij legt heel goed uit hoe hij naar ADD kijkt, en waarom hij de diagnose belangrijk vindt. Tegelijkertijd nuanceert hij doorlopend, door bijvoorbeeld te benadrukken dat het wat hem betreft niet om een ziekte gaat. Niet dat hij daartegen is, want hij gebruikte zelf vol overtuiging psychostimulantia (de categorie medicijnen waarvan Ritalin de bekendste is).
Hoewel ik persoonlijk het belang van een diagnose vaak overschat vind, begrijp ik hier het belang wel. Het heeft te maken met de uitvoerige aandacht die de auteur besteedt aan het ontstaan van die diagnose. Vaak wordt het als een neutraal feit gepresenteerd, zoals bij een gebroken been, maar zo beschouwt hij ADD niet.
Ik heb het boek gelezen en ervaren als een soort uitleg van mezelf. En dat is toch fascinerend?
Dat iemand in het verre Canada zo’n 25 jaar geleden al heeft uitgetekend hoe ik in elkaar steek? En dat niet alleen: ook een aantal dierbare vrienden lijken met hetzelfde te kampen. In een iets andere gedaante dan ik wellicht, maar de overeenkomsten zijn toch het interessanter dan de verschillen.
Ik weet wel wat ik de komende tijd veel cadeau ga doen in mijn eigen omgeving, en ik begin bij mijn eigen kinderen…
Je kan het boek hier bestellen (Libris.nl)
door webredactie | 16 mei 2023 | zorg
Voor een gezond en vervuld leven is een goede balans in je leven essentieel. Maar hoe bewaak je die persoonlijke balans?
(ex)Psychiater Bram Bakker gaat in de podcastserie van De Balanskliniek in gesprek met bijzondere en inspirerende gasten om een antwoord te vinden op deze vraag.
Vandaag: Rogier Gielen
‘Silent hands’ klinkt te mooi om waar te zijn, maar het verhaal achter de ontdekking is zo gek nog niet…
“Soms is een levensbedreigende ziekte nodig om te leren dat dienstbaarheid door middel van zelfopoffering een doodlopende weg is” – Gabor Maté
Lees meer
door webredactie | 14 mei 2023 | hardlopen
door webredactie | 13 mei 2023 | theater
Reacties