Het is de prikkelende ondertitel van een boek over trauma van Christine Pannebakker en Robert Bridgeman, dat direct de bestsellerlijst in schoot.

Ik heb wel wat met trauma, en mocht zelfs het voorwoord schrijven van deze bestseller in wording. Maar: de knipoog in die ondertitel is voor veel mensen al te serieus geworden.

‘Trauma’ is hot, net als de eindeloos lange lijst met hulpverleners die er mee bezig zijn. Met heel veel verschillende manieren. Nog oneerbiediger: het is een verdienmodel voor sommigen. ‘Je bent gek als je er geen gebruik van maakt’…

Jaren geleden speelde iets vergelijkbaars met depressie, maar daar hoor je de laatste tijd een stuk minder over. Terwijl er onveranderd duizenden mensen hun leven niet kunnen leiden zoals ze zouden willen door een alles verlammende somberheid. Psychisch leed is van alle tijden, maar de labels die we er op plakken zijn nogal modegevoelig. Het is verwarrend dat aanbevelingen om je trauma met methode x of y te lijf te gaan soms ordinaire marketing zijn. Je moet er wel iets aan laten doen, net als aan je oogleden of je rimpels.

“De relatie met je therapeut is belangrijker dan de therapievorm.”

Ik heb geen last van die keer dat ik bijna verongelukte in natuurgeweld, ik heb nooit emdr nodig gehad na een heftig verkeersongeval, maar ik lijd wel onder gebeurtenissen van vroeger die niet zo goed te labelen zijn.

Daarom heb ik het maar ‘oud zeer’ genoemd, en het is niet normaal als dat je levenslang kwelt. Ik gun iedereen de best denkbare traumabehandeling, kies vooral wat bij jou past en lees dat boek van Pannebakker en Bridgeman dan ook nog even.

Maar blijf alsjeblieft bij jezelf en kies hulp en ondersteuning die kloppend zijn voor jouw gevoel, zonder je te laten leiden door dagkoersen. En vergeet nooit dat de mens achter de hulpverlener van grotere betekenis is dan de methode die hij of zij hanteert. De relatie met je therapeut is belangrijker dan de therapievorm.

Wat jij nodig hebt weet je als het er op aankomt zelf het beste. Het aanbod is groot genoeg, laat je niets aansmeren. Prozac, psychotherapie, familieopstellingen, truffels, microdosing of een ketogeen dieet zijn niet anders dan gereformeerd, moslim, boeddhist of atheïst: kies het geloof dat jou past…

Ook de enorme aandacht rond trauma zal weer afnemen, en ook dan zullen we nog steeds mensen zijn die met grote uitdagingen in ons leven worden geconfronteerd. Dat ís het leven…

Worden de uitdagingen even te groot? Een medemens te hulp vragen is waarschijnlijk het beste dat je kunt doen. Ook al vind je dat je geen trauma hebt, en dat je het maar alleen moet oplossen. ‘Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen’

 

Blijf-Beter!Welkomsgeschenk

Meld je vandaag nog aan voor Bram's maandelijkse nieuwsbrief en ontvang zijn boek Blijf Beter! (in pdf).

Mis 'm niet!