Om maar met de deur in huis te vallen: ‘Het verstrooide brein’ is zo’n boek dat je de rest van je leven kan helpen. Het is nu al een van de belangrijkste boeken die ik ooit heb gelezen.
Het boek verscheen in het Engels al in 1999, toen nog maar weinigen in Nederland deze arts/therapeut kenden. Inmiddels is Gabor Maté wereldberoemd, en na lezing van dit boek begrijp ik dat nog beter. ‘ADD begrijpen en helen’ is de ondertitel, maar eerlijk gezegd vind ik dat veel te beperkt. Het is een tijdloos en uiterst leerzaam boek, en het leest ook nog eens lekker. Het is een aanrader voor zorgprofessionals (misschien juist wel voor hen), maar ook ouders die worstelen met hun kinderen kunnen er heel veel aan hebben.
Maté vertelt over zijn eigen ADD-diagnose, en die van twee van zijn drie kinderen. Hij legt heel goed uit hoe hij naar ADD kijkt, en waarom hij de diagnose belangrijk vindt. Tegelijkertijd nuanceert hij doorlopend, door bijvoorbeeld te benadrukken dat het wat hem betreft niet om een ziekte gaat. Niet dat hij daartegen is, want hij gebruikte zelf vol overtuiging psychostimulantia (de categorie medicijnen waarvan Ritalin de bekendste is).
Hoewel ik persoonlijk het belang van een diagnose vaak overschat vind, begrijp ik hier het belang wel. Het heeft te maken met de uitvoerige aandacht die de auteur besteedt aan het ontstaan van die diagnose. Vaak wordt het als een neutraal feit gepresenteerd, zoals bij een gebroken been, maar zo beschouwt hij ADD niet.
Ik heb het boek gelezen en ervaren als een soort uitleg van mezelf. En dat is toch fascinerend?
Dat iemand in het verre Canada zo’n 25 jaar geleden al heeft uitgetekend hoe ik in elkaar steek? En dat niet alleen: ook een aantal dierbare vrienden lijken met hetzelfde te kampen. In een iets andere gedaante dan ik wellicht, maar de overeenkomsten zijn toch het interessanter dan de verschillen.
Ik weet wel wat ik de komende tijd veel cadeau ga doen in mijn eigen omgeving, en ik begin bij mijn eigen kinderen…
Je kan het boek hier bestellen (Libris.nl)
Reacties