Het is géén verslaving, dat sporten van mij. Dat weet ik nu ik mijn p.r. (persoonlijk record) niet-sporten heb aangescherpt tot 18 dagen.
Mijn fixatie op cijfers, als het over sport gaat, is helaas onaangetast…
Mijn hele leven al sport ik minstens drie keer per week, hardlopen vooral. Ik had mezelf wijsgemaakt dat ik niet zonder kan. Om mijn hoofd een beetje rustig te krijgen, mijn verstrooide brein. ‘Runningtherapie bij ADD’, in psychiatrische terminologie. Het heeft me enorm veel gebracht, en heel veel Ritalin bespaard, dat rennen.
Ik rende vaak nog verder dan een marathon zelfs, ultralopen. Maar als ik heel eerlijk ben: nooit kreeg ik mijn hoofd helemaal stil. Het was succesvolle symptoombestrijding, en dat zal het ook altijd blijven… Niks mis mee ook: neem paracetamol als je hoofdpijn hebt, maar fantaseer nooit dat het effect van een pijnstiller iets zegt over de oorzaak van die hoofdpijn.
“Toen ik ruim twee weken op mijn verre, vredige eiland zat, heb ik niet hoeven sporten. Mijn lichaam vroeg er niet eens om. Geen symptomen, geen sport…”
Maar toen ik weer op Schiphol stond, en direct weer ‘aan’ ging, kwam de behoefte aan sporten ook direct weer opzetten. Ik was nog geen drie uur thuis, en al twee afspraken verder, of ik vluchtte in mijn hardloopoutfit naar buiten. Tien kilometer in een flink tempo, met wel twee dagen spierpijn als prijs.
Het is een vorm van lichaamswerk, dat rennen. Althans: zo zie ik het nu. Het kalmeert het brein, en ontlast de HPA-as (of ‘stress-as’). Zoals ontspanning op een exotisch eiland dus ook doet, voor mij. En yoga, meditatie of een ademworkshop.
Al bijna twintig jaar verzorgen mijn vriend Simon van Woerkom (fysiotherapeut) en ik een cursus runningtherapie (www.runningtherapie.nl) en ik ga mijn bijdrage aanpassen: hardlopen is ontspannen, emotie komt van emovere: naar buiten bewegen. Dat is ook precies wat er gebeurt, het sporten is voor mij een manier om emoties te hanteren. Het is mijn favoriete coping stijl, op momenten dat er geen rustig eiland beschikbaar is…
En zo werkt het niet alleen voor mij, er zijn talloze mensen mee te helpen. Als we ze helpen om het ook te begrijpen. Daarom blijf ik die cursus runningtherapie geven. Mijn volgende marathon staat ook gepland, over een paar maanden, op mijn verjaardag.
Geschenk aan mezelf…
Reacties