Schaamteloos

door webredactie | 30 december 2014 | zorg

Over de graaiers: Wij zijn nu bijna allemaal dissidenten.

Als iets me bij is gebleven uit het nieuws van 2014 dan zijn het wel de graaiberichten. Overal en nergens viel te lezen hoe bestuurders wanprestaties leverden in ruil voor salarissen waar die van gewone medewerkers bij in het niet vallen.

De Vestia-baas Erik Staal bijvoorbeeld, die bij de rechter zijn gelijk ging halen over een absurde vertrekregeling, maar die niet begreep dat zijn gedrag amoreel en onethisch is. Ook al heb je het recht aan je kant, je kunt toch laten zien dat je het hebt begrepen en een flink bedrag terugstorten?

Of de Maserati-ambtenaar (waarom werd dat geen woord van het jaar?), die voor de parlementaire enquêtecommissie bouwfraude nog steeds niet in staat was te erkennen dat het niet deugde wat hij had gedaan.

Disfunctionerende bestuurders van uiteenlopende zorginstellingen en ziekenhuizen, die veel meer verdienden dan de Balkenende-norm, en bij hun vertrek vanwege disfunctioneren ook nog eens tonnen meeroofden.

Zorgverzekeraars, met veel te veel verdienende bestuurders, die zeggen dat ze de kosten van de zorg willen beteugelen, maar ondertussen met elkaar meer dan een miljard in een jaar verdienen, en astronomische bedragen spenderen aan reclame om nieuwe klanten te winnen. Platte handel, waar geen enkel idealisme bij zit.

Maar ook de leiding van dagblad Trouw, die denkt dat ze gewoon kan blijven zitten, nadat uitkomt dat hun ster-redacteur tientallen verhalen uit zijn duim heeft gezogen, terwijl de leiding beweerde dat ze zijn anonieme bronnen wel kende. Als je ruim betaald wordt om verantwoordelijkheid te dragen moet je je positie ter beschikking stellen op het moment dat blijkt dat je hebt gefaald in die taak, lijkt me. Anders ben je toch ook een graaier?

Er wordt in de gegoede kringen vaak neergekeken op de onderbuikgevoelens van de samenleving. Men vindt het maar primitief en zo. Dat misstanden, zoals hierboven opgesomd, het voer zijn voor scepsis en achterdocht ten opzichte van politici en bestuurders weigert men zich te realiseren. Dat de populariteit van politici als Wilders ook te maken heeft met wangedrag van de heersende macht wil men niet begrijpen, lijkt het.

Maar als je op de werkvloer actief bent, zoals ikzelf bijvoorbeeld in de zorg, dan word je echt gillend gek van de onzinnige praktijken waar je mee wordt opgezadeld. Allerlei maatregelen worden ons door de strot geduwd, omdat de zorg te duur is, en dit gaat helpen dat te stoppen. Althans: dat beweert men. En ondertussen zien we dat er nog steeds mensen hun zakken lopen te vullen, en daar gewoon mee weg komen ook nog, op het moment dat het publiekelijk bekend wordt. Als er op de beleidsbepalende posities in dit land zo ongegeneerd aan zelfverrijking wordt gedaan, dan mag je toch niet verwachten dat burgers vertrouwen hebben in de politiek? Dan begrijpen die mensen toch gewoon dat het niet deugt?

Een senator met kanker die op grond van eigen ervaringen tegen het afschaffen van de vrije artsenkeuze stemt, wordt weggezet als dissident. Maar ondertussen zijn bijna alle gewone Nederlanders dissident, omdat ze niet instemmen met de schaamteloosheid van de machthebbers. Zolang die ziekte niet wordt behandeld staat ons land nog een hoop ellende te wachten. Gelukkig Nieuwjaar…

Lees de column (en reacties) op Joop.

Kies voor een restitutiepolis

door webredactie | 25 november 2014 | zorg

Uit de handen blijven van op winst beluste zorgverzekeraars.

Volgend jaar worden de kosten van de zorgverzekeringen gemiddeld ruim vijf procent hoger. En hoewel dit een enorme stijging betekent, blijft het vrij rustig in het land. De mensen lijken het gelaten over zich heen te laten komen.

Maar de impact zal niettemin voelbaar zijn: wie weinig heeft te besteden buiten zijn of haar vaste lasten zal nog minder geld overhouden om uit te geven en daarmee bij te dragen aan het einde van de economische crisis. Ook zal het aantal mensen dat de dokter vermijdt vanwege de hoge zelfstandige bijdrage waarschijnlijk verder toenemen. Met als één van de niet te negeren risico’s dat ziekten die in een vroeg stadium goed kunnen worden behandeld nu buiten beeld blijven tot ze in een veel verder stadium zijn. Denk aan kanker die uitzaait bijvoorbeeld.

Het besef dat er steeds minder te kiezen valt als je kiest voor een goedkope basisverzekering is ook nog niet bij veel mensen doorgedrongen. Bij deze zogenaamde naturapolissen worden de houders ervan in de toekomst verplicht zich te laten behandelen door een hulpverlener waarmee de zorgverzekeraar een overeenkomst heeft gesloten. In 2015 zijn de verzekeraars nog verplicht om behandeling door erkende instellingen en BIG-geregistreerde professionals achteraf te vergoeden, restitutie heet dat.

De zorgverleners zonder contract krijgen op die manier ongeveer 75% terug van het wettelijke tarief dat ze voor hun werkzaamheden zouden mogen vragen. In 2016 hoeft ook dit niet meer betaald te worden, en wordt de concurrentie nog veel ongelijkwaardiger dan ze nu al is. Met verlies van kwaliteit als gevolg, want de grote instellingen hebben toch hun contract wel, en de kleintjes zullen het hoofd niet boven water houden als de Eerste Kamer instemt met het voorstel de vrije artsenkeuze ernstig in te perken. Het einde van de marktwerking. Het voorstel kwam met steun van een belangrijk deel van de oppositie al vrij moeiteloos door de Tweede Kamer.

Wanneer het mis gaat is moeilijk te voorspellen, maar de bevolking steeds meer laten betalen voor een steeds kariger pakket en geen keuzevrijheid bij het kiezen van een behandelaar zal uiteindelijk tot rumoer leiden. En verschuivingen in de politieke verhoudingen. Als je veel zorgpremie moet betalen wil je natuurlijk vergoeding van je behandeling op het moment dat je ziek wordt. En hoe minder er vergoed wordt, zowel qua verrichtingen als qua zorgaanbieders, hoe groter de kans dat de nu nog tamme bevolking het niet langer pikt.

De vraag is natuurlijk wat je als kritische zorgconsument kunt doen om geen slachtoffer te worden van deze ontwikkelingen. Het antwoord is simpel: kies voor een duurdere restitutiepolis, als je het kunt betalen. Het geeft je in ieder geval de mogelijkheid om te kiezen voor de behandelaar die jij wilt. Je wordt dan niet volledig afhankelijk van de economische argumenten van op winst beluste zorgverzekeraars (gedekt door de minister). De tweedeling in de zorg lijkt hiermee wel definitief voltrokken…

Lees de column (en reacties) op Joop.

Zorgverzekeraars zijn een bron van zorg

door webredactie | 30 september 2014 | zorg

Geef te veel betaalde premie gewoon terug aan verzekerden.

De zorgverzekeraars hebben in 2013 opnieuw meer winst geboekt. De zogenaamde ‘grote vier’ (Zilveren Kruis Achmea, CZ, Menzis en VGZ), die samen 95% van de gehele markt in handen hebben, verdienden vorig jaar 1,4 miljard euro. Dat is een stijging van ruim 16% ten opzichte van 2012. En het is het vierde achtereenvolgende jaar dat er flink geplust wordt. Inmiddels heeft men 9,7 miljard euro in kas.

Ondertussen mogen we blij zijn als de zorgpremies niet omhoog gaan, terwijl het eigen risico vermoedelijk wel weer wat zal gaan stijgen. Wat je er als premiebetaler voor terug kan krijgen op het moment dat je ziek wordt is al jaren aan het afnemen: de basispakketten worden steeds kariger en de keuzevrijheid steeds minder. Het kiezen van een dokter van eigen voorkeur is al bijna onmogelijk geworden, domweg omdat het goedkoper is.

Minister Schippers speelt in dit gebeuren een vreemde rol: ze faciliteert steeds verder gaande regie vanuit de zorgverzekeraars. En omdat ze de zorgkosten ogenschijnlijk heeft weten te beteugelen denken veel mensen dat dit geslaagd beleid is. Probleem is dat het één bijzonder weinig met het ander van doen heeft. Als mensen steeds vaker en steeds meer geld moeten uitgeven aan behandelingen die niet langer in het basispakket zitten, dalen de zorgkosten namelijk niet. Ze worden slechts voor een steeds groter deel particulier gefinancierd…

De gedachte dat zorgverzekeraars er voor hun verzekerden zijn mag in het licht van bovenstaande als uiterst naïef worden bestempeld. Als dat zo was werd de winst toch keurig verdeeld onder de verzekerden? Wat moeten die verzekeraars met zoveel geld op de bank? Het is meer dan 500 euro per Nederlander, dat ze in voorraad hebben. Dus een jaartje zonder eigen bijdrage zou makkelijk moeten kunnen, is gelijk goed voor de economie, omdat iedereen dan meer bestedingsruimte heeft. En het scheelt waarschijnlijk ook veel gedwongen ontslagen in de zorg, omdat mensen de dokter niet meer hoeven te mijden om geld te besparen.

De minister zou de verzekeraars moeten bewegen het geld dat over is terug te geven aan de mensen die het hebben opgebracht, in plaats van ze steeds meer vrij spel te geven in hun bedrijfsvoering. Het is een onnavolgbaar dat de bewindsvrouw commerciële partijen (want dat zijn het) een grotere vinger in de pap geeft dan de professionals die het werk moeten doen.

Het is begrijpelijk en terecht dat er kritisch wordt gekeken naar de uitgaven in de zorg, zeker nadat de kosten eindeloos lang maar bleven oplopen, zonder dat iemand er wakker van leek te liggen. En het is ook nog steeds heel goed mogelijk om te bezuinigen door bijvoorbeeld efficiëntere bedrijfsvoering. Maar de kosten verplaatsen naar burgers en/of gemeenten om dan goede sier te maken met gedaalde kosten is een vorm van misleiding. Zeker als je tegelijkertijd die enorme winsten van de zorgverzekeraars tolereert.

Lees de column en reactie op Joop.