Bram bij Sophie in de mentale kreukels

THERAPIE… MAAR IK BEN TOCH NIET GEK?

Bram in gesprek met Sophie: Want nee, soms kan je het dus niet alleen. Terwijl dát juist een venijnig denkbeeld is bij de meeste burn-out gevoeligen. ‘Sorry, maar ik kan dat best alleen. Sterker nog, ik ben er al snoeihard mee aan de slag.’ En daar gaat het juist mis. Veel van die zelfhulpmethodes zijn volgens psychiater Bram Bakker namelijk enkel vormen van bezigheidstherapie. “Je lost niets op, omdat je om de pijnpunten heengaat.”

Bekijk hier het fragment

Het blessurespook

Het blessurespook

Een oude man ben ik.

Na negen maanden niet kunnen rennen vanwege een achillespeesblessure (links) strijd ik nu weer met een onwillige kuit (rechts). Wekelijks naar de fysiotherapeut, momenteel voor dry needling. Het lijkt te werken, en dat moet ook, want de marathon van Rome (2 april) nadert al weer heel snel.

Marathon van Rome nadert snel

En mijn reis is geboekt, zonder annuleringsverzekering…

Blessures zijn de burnout van de hardlopers: de belangrijkste reden van verzuim bij onze favoriete sport

Van de behandeling van burnout weet ik wel iets, maar gedoseerd belasten waar het hardlopen betreft vind ik een stuk lastiger. Als ik weer even pijnvrij ben ga ik al heel snel weer net iets harder lopen dan goed voor me is.

Doseren is niet mijn talent, zullen we maar zeggen.

Toch ga ik mijn pogingen om hard te lopen nooit opgeven. Mijn planning is om in mijn 100e levensjaar mijn 100e marathon te lopen. Ik weet dat het ambitieus is, maar dat moet je durven zijn in het leven.

Ik ken (helaas) veel mensen die zijn afgehaakt vanwege blessures. Jammer, want dat moet je dus nooit doen, opgeven. Je moet blijven verkennen, en steeds opnieuw beginnen als het tijdelijk even niet ging.

Spelen met je lichaam, altijd de balans zoeken tussen inspanning en rust, dat is de opgave van de moderne mens

Wat je van je hoofd vraagt mag je ook van je lichaam vragen, en omgekeerd.

Dus wees kritisch als je geblesseerd raakt: wat had je er zelf aan kunnen doen om het te voor te zijn?

En wat ga je doen om herhaling te voorkomen?

In mijn vakjargon heet dat terugvalpreventie… Ik ben er niet goed in, maar ik hecht er wel veel waarde aan.

Als ik geblesseerd ben stap ik tegenwoordig op de racefiets: minder leuk, vind ik, maar wel een goed alternatief.

En nog altijd heel veel leuker dan niet bewegen. En als ik van mijn fiets val ga ik wel zwemmen, of biljarten. Tussendoor blijf ik natuurlijk altijd rustig ademhalen.

Zittend stressen kan ik heel goed, maar ik knap er niet zo van op namelijk…

Lees de column (en reacties) op Sportrusten.

“Positieve emoties vergroten het leervermogen, stress blokkeert het…”

Lees meer
Het blessurespook

Het gaat goed met het therapeutisch bewegen

Dat klinkt niet sexy nee, runningtherapie bekt al beter.

En bewegen om je goed te voelen is wat lang, maar dekt de lading het beste.

In 1994, ik was net begonnen met mijn opleiding tot psychiater, ging ik voor het eerst hardlopen met patienten. Of meer dribbelen/joggen/snelwandelen eigenlijk.

Dat was nog eens iets anders dan creatieve therapie. We werden nagekeken, op weg van de Valeriuskliniek naar het Vondelpark.

Er liepen ook niet zoveel mensen hard in dat park, ruim twintig jaar geleden.

En al helemaal geen mensen met psychiatrische problematiek. Dat is ingrijpend veranderd: steeds meer mensen doen aan hardlopen, en steeds meer mensen doen dat om te herstellen van een burnout, of om er eentje te voorkomen.

Er is steeds meer besef dat je niet ongestraft de hele dag op een stoel kunt zitten en alle werk met je hoofd kunt doen

Nog even en bewegen is een wettelijk verplicht, echt iets voor een wetsvoorstel van een lijsttrekker die slecht in de peilingen staat.

Je leest over Runningtherapie in boeken, kranten en tijdschriften tegenwoordig. De cursussen waarin je wordt opgeleid tot runningtherapeut zijn al jaren succesvol, en steeds meer ondernemende behandelaars verdienen er een boterham mee.

Zijn alle doelen bereikt dan?

Nee, nog lang niet.

We missen nog het een en ander.

Onderzoeken die de effectiviteit onderbouwen, zorgverzekeraars die bereid zijn om het te vergoeden en de economische kant van de onderneming: investeren in lichaamsbeweging rendeert, maar het moet nog beter worden doorgerekend.

Ondertussen zou ik als ik een individu met een gevoelige psyche was niet wachten met het nemen van een beweeginitiatief.

Stilstand is achteruitgang, geloof dat nu maar!

Lees de column (en reacties) op Sportrusten.

Het geluk zit in jezelf

Wat is het toch lekker om te mopperen over file’s, slecht internet en beledigende teksten op sociale media. Maar wat is het ook 2017…

Zullen we eens even teruggaan in de tijd, naar pakweg de tweede helft van de vorige eeuw? Ging het zoveel slechter toen? Met veel minder technologie dan nu? Toen alles langzamer verliep en WiFi nog science fiction was?

Er zijn weinig aanwijzingen, sterker nog: er is geen enkel wetenschappelijk bewijs, dat de mensen dertig jaar geleden minder gelukkig waren dan heden ten dage. We maken ons anno nu druk om zaken die toen domweg niet bestonden. De mobiele telefoon bestond niet, en toen de eerste exemplaren op de markt kwamen wilde niemand ze hebben. Waarom zijn we dan nu slaaf van die apparaatjes?

We hadden genoeg aan elkaar, en ook nog eens zonder tussenkomst van allerlei technische snufjes. Een gesprek voerde je face-to-face, niet via Facebook. Met vrienden sprak je af om elkaar te ont-moeten (dat betekent: het moet niet…) en in de kerk of op het sportveld speelde zich een groot deel van het sociale leven af.

We dreigen het te vergeten, maar het was prima toen. Onze kinderen verveelden zich af en toe, maar was dat nou zo slecht? We deden aan lanterfanten, pierewaaien en labbekakken, en even helemaal nikdoen resulteerde niet direct in een schuldgevoel. Af en toe waren we zelfs onbereikbaar…

Tegenwoordig regeert de haast. Het dictaat van de economische groei, beleden door alle politieke partijen, zet ons lekker onder druk. We slapen minder, we drinken meer. We hebben stress, maar weten niet waarom, en lichaamsbeweging is een verplicht nummer geworden, als onze agenda het toelaat tenminste.

Dat hoeft niet mensen. We kunnen er ook lekker ouderwets voor kiezen om alle apparaten uit te zetten en weer met elkaar in contact te treden zonder tussenkomst van allerlei technologische hoogstandjes. Waarom moet de electriciteit uitvallen om weer eens een boek te lezen? En wat zegt het over ons dat er een geboortepiek is negen maanden na een grootschalige stroomstoring?

Geluk is geen product dat je online aanschaft. Het is niet te koop, het zit in jezelf. En het kost je niets, als je de tijd neemt om het te ontdekken. Niet alleen, maar met je dierbaren. Mensen zijn gezelligheidsdieren, sociale wezens, die het lekker vinden om bij elkaar te klitten en aan elkaar te frunniken, op wat voor manier dan ook.

Laten we daadwerkelijk eens echt bezuinigen op zinloze uitgaven en weer de dingen doen waar we echt van opknappen: tuinieren, muziek maken, wandelen of rennen en gewoon met elkaar in gesprek, onder het genot van een kopje thee. Terwijl je er ook nog eens ruim de tijd voor neemt, want het is geen ‘quick fix’, het is een diepte-investering. Neem de tijd voor de dingen waar je echt van opknapt, dan wordt de rest van het leven ook een stuk gemakkelijker…

Bram Bakker

 

‘Geluk zit in jezelf’

Appen, instagrammen, gamen… Het lijkt wel of we tegenwoordig liever één-op-één zijn met onze smartphone dan met elkaar.

Lekker, een beetje quality-time met je elektronische apparaten. Maar je hebt helemaal geen apparaten nodig om het leuk met elkaar te hebben: het geluk zit namelijk in jezelf. Dat zegt psychiater en publicist Bram Bakker.

Hij is de ‘Optimist’ bij 1Vandaag.

“Laten we weer de dingen doen waar we echt van opknappen. Ga tuinieren, muziek maken, wandelen, rennen of gewoon met elkaar in gesprek onder het genot van een kopje thee. En neem daar dan ook ruim de tijd voor: he is geen quick fix, maar een diepte-investering.”

Beluister de uitzending hier terug.

 


 

Meer informatie over de column bij EenVandaag vind je hier.

Lees hier de uitgeschreven column van Bram.

 

Depressiegala moet taboe doorbreken

Depressiegala moet taboe doorbreken

brambakker Depressiegala

Psychiater Bram Bakker is een van de initiatiefnemers van het depressiegala van vanavond.

Het is de tweede keer dat deze benefietavond wordt georganiseerd om de ziekte bespreekbaar te maken. Want ondanks dat het op de derde plaats staat van meest voorkomende ziektes in Nederland, heerst er nog steeds een taboe. Bram Bakker sprak twee uur lang over deze ziekte in het NPO Radio 1 programma Nachtkijkers.

Beluister hier het interview.

Het aantal mensen met een depressie wordt ook nog steeds groter. De WHO waarschuwde dat deze ziekte ons het meest zal gaan kosten in de 21ste eeuw.

Verplichte kost

Zo’n avond zou volgens de organisatie verplichte kost moeten zijn voor psychotherapeuten, psychologen en maatschappelijk werkers. Toch is het depressiegala nog niet uitverkocht en dat geeft volgens Bakker de noodzaak van het gala goed weer “als je al die kankergala’s die georganiseerd worden ziet en het gemak waarmee mensen daar heel veel geld aan uitgeven, dan denk je hoe kan het dat iets dat zoveel mensen treft nog zo in die taboesfeer zit?”

Geen sombere avond

“We willen psychisch leed agenderen, maar we willen niet ook een hele sombere avond en oh wat hebben we het moeilijk met z’n allen.”

Daarom is volgens Bram Bakker gekozen voor het woord depressiegala.

Jongeren

Het bespreekbaar maken en het herkennen van symptomen stond het afgelopen maanden ook centraal in een publiekscampagne van het ministerie van Volksgezondheid. Zowel de publiekscampagne als het gala dit jaar zijn specifiek gericht op jongeren. Vooral zij hebben last van depressieve klachten die niet altijd meteen worden herkend, terwijl het juist belangrijk is om er in een vroeg stadium bij te zijn.

Bespreekbaar maken kan levens redden

Het toegeven dat je een depressie hebt moet net zo gemakkelijk zijn als vertellen dat je een gebroken been hebt. “Er gaan mensen dood die gered hadden kunnen worden als ze hadden durven bespreken wat in ze omging.” Aldus Bram Bakker.

Bram Bakker sprak twee uur lang over deze ziekte in het NPO Radio 1 programma Nachtkijkers.

Beluister hier het interview.

 

 

Maakt het Depressiegala depressie bespreekbaar?

Maakt het Depressiegala depressie bespreekbaar?

Bram Bakker over depressiegala

Debat over het Depressiegala 2017 bij Jacobine op Zondag 

Op Blue Monday, maandag 16 januari, wordt voor de tweede keer het Depressiegala georganiseerd. Op dit moment zijn, naar verluidt, ruim een half miljoen Nederlanders depressief. Vandaar dat er op Blue Monday, maandag 16 januari, voor de tweede keer het Depressiegala wordt georganiseerd.

Het gala moet het taboe op depressie helpen wegnemen en met name jongeren stimuleren om met elkaar over emoties zoals verdriet, angst en eenzaamheid te praten. Maar helpt al die aandacht echt? En plakken we niet te snel het label ‘depressief’ op mensen? Een discussie tussen psychiater Bram Bakker, hoogleraar Frank Koerselman en columniste Roos Schlikker.

In deze uitzending van Jacobine op Zondag was Bram Bakker te gast. De presentatie was in handen van Jacobine Geel. Deze uitzending van het programma Jacobine op Zondag met de titel Maakt het Depressiegala depressie bespreekbaar? werd uitgezonden op zondag 15 januari door de KRO.

Kijk hier de uitzending terug.

 

Passie voor de reuzenslalom

Passie voor de reuzenslalom

Voor Audi Magazine interviewde Bram ski pro van Nederlandse bodem Maarten Meiners.

Ze zijn spaarzaam: Nederlanders met de ambitie op lange latten de wereldtop te bereiken. Het maakt Maarten Meiners bijzonder. Bijna tien maanden per jaar verblijft hij in wintersportgebieden waar hij werkt aan de verwezenlijking van zijn grote droom: kwalificatie voor de Olympische Winterspelen van 2018. Bram Bakker sprak met hem over zijn drijfveren.

 

080-082-meiners

 

Lees het artikel op je gemak (opent in pdf).

 

Blijf-Beter!Welkomsgeschenk

Meld je vandaag nog aan voor Bram's maandelijkse nieuwsbrief en ontvang zijn boek Blijf Beter! (in pdf).

Mis 'm niet!