Het Zomerdagboek van Bram Bakker – bij de Ochtenden 3 juli

door | 3 juli 2017 | hardlopen

Psychiater Bram Bakker schrijft en loopt graag hard. Als er dan een evenement is dat beiden combineert dan is hij natuurlijk van de partij.

Gisteren was het Running Script in Amsterdam. Hardlopende schrijvers komen daar bijeen om te rennen en voor te lezen uit eigen werk. Daarom is hij nogal uitgeput aan het begin van zijn Zomerdagboek.

Hij leest voor uit zijn nieuwe boek Gerrit. Een primeur zo blijkt.

Deel één van het Zomerdagboek van de week met Bram Bakker.

Luister hier naar de aflevering

Hardlopen met een neusademhaling

door | 1 juli 2017 | hardlopen

Soms kom je als hardloper iets tegen waar je nog nooit van had gehoord, maar wat je wel van pas kan komen bij de beoefening van je favoriete sport.

Ik vind het heerlijk om nieuwe dingetjes te proberen, in trainingen en/of tussendoor.

Zo leerde ik eerder al om rustiger adem te halen tussen de trainingen en hielp Stans van der Poel me met een marathonschema dat wel intensief was, maar weinig kilometers.

In beide gevallen hielp het me, ook qua prestaties. Door de focus op rust werd ik sneller als ik in actie moest komen, lees ‘Verademing’ er maar op na. En met de inmiddels beroemde max. 14 km van Stans liep ik de marathon sneller dan met bijna twee keer zoveel kilometers in de voorbereiding.

Sommige mensen doen daar cynisch over, dat zijn niet zelden de conservatieve atletiektrainers op leeftijd. Ze hebben nog nooit met de formule van Sportrusten gewerkt, maar hebben dat ook niet nodig om het af te serveren, vinden ze.

(uit een interview met Bram Bakker – binnenkort het hele interview online)

Zuurstofwinst

Nu ben ik weer op iets interessants gestuit: in het boek ‘Zuurstofwinst’ van Patrick McKeown en Marion Meesters staat heel precies uitgelegd waarom het voor mensen belangrijk is om zoveel mogelijk door hun neus te ademen

En dat je door dit te trainen als hardloper beter kunt gaan presteren. Opnieuw zonder extra trainingsarbeid. Leuk om te proberen, denk ik dan, en ik ben begonnen me te concentreren op neusademhaling in rust, en bijvoorbeeld ook in de nacht.

“Gewoon je mond afplakken, wordt er direct niet meer gesnurkt.”

De volgende stap is hardlopen terwijl je door je neus blijft ademhalen.

Ik kan je verklappen, dat is even wennen. Toen ik begon hield ik het maar een paar honderd meter vol, en hapte daarna letterlijk naar adem. Inmiddels heb ik het voor het eerst vijf kilometer onafgebroken volgehouden. In een voor mij persoonlijk dramatisch laag tempo, van ongeveer 5.45 per kilometer. Een kleine 29 minuten over vijf kilometer.

Bram traint neusademhaling

Terwijl de norm voor ‘rustig’ bij mij op 5 minuten per kilometer ligt, dus vier minuten sneller over de 5K. Het kost veel aandacht en concentratie, omdat ik gewend ben om door mijn mond te ademen.

Neusademhaling: nu al merk ik dat het ook ontspannen is, doordat ik zo rustig loop

Waar ik uitkom weet ik nog niet, maar ik blijf het proberen, de komende maanden. In november staat de marathon van Valencia op de kalender en dan maak ik de balans op.

Tot die tijd doe ik af en toe verslag van mijn vorderingen (of niet).

Heb jij al ervaring met een neusademhaling tijdens het hardlopen?

Lees de column (en reacties) op Sportrusten.

Bij Sitagre, zonder diagnose (2)

door | 12 juni 2017 | zorg

Het is een grote, rijzige zestiger met een beetje stuurse uitstraling. Hij is zichtbaar niet op zijn gemak, in dit voor hem vreemde ziekenhuis in Amsterdam. Ik vraag hem hoe hij het vond om vanuit het Noorden naar de hoofdstad te rijden. “Niet fijn” is het korte antwoord. “Had u veel last, onderweg?” Hij kijkt me aan met een blik van: hoe weet jij dat nu, snotneus?

“Ik las in uw dossier dat u veel last heeft van uw ademhaling, vooral in de auto. Dat u te snel ademt dan, en dat er dan krampen komen in uw schouders en nek. En soms ook tintelende vingers, of klopt dat niet?”

Na een kwartier begint hij te ontdooien, we kletsen over zijn grote liefde voor voetbal, en hij vertelt over de ellendige situatie met zijn vrouw. Ze is ernstig ziek, nog jong, maar toch al ernstige Alzheimer, en moet eigenlijk naar een verpleegtehuis. Maar hij wil dat ten koste van alles zo lang mogelijk uitstellen. “Ik heb haar in 1979 leren kennen, en vanaf dat moment tot nu hebben we één keer ruzie gehad” geeft hij als toelichting. Dat het hem nu niet meer lukt om ‘gewoon’ vijf dagen per week zijn werk als vertegenwoordiger te doen zit hem ook dwars. “Dat ging me meer dan veertig jaar moeiteloos af”

Doordat hij zich gedeeltelijk ziek heeft gemeld wil de bedrijfsarts nu dat hij zich laat doorverwijzen naar de GGZ, om met iemand te gaan praten.

“Voor mij hoeft dat niet, ik praat wel met mijn kinderen, als ik daar behoefte aan heb”

Wat helpt eigenlijk wel, naar zijn idee, bij de klachten? “Bij mij in het dorp zit een vrouwtje waar ik iedere twee weken naar toe ga. Zij maakt de spieren in mijn nek los, en ze geeft me oefeningen, om anders adem te halen.”

“Zou het een idee zijn om dat iedere week te doen, of zelfs twee keer per week?”

“Da’s misschien wel een goed idee” zegt hij, en hij kijkt me aan alsof hij zich eindelijk begrepen voelt.

“Stress is geen ziekte. Het is een signaal van je lichaam, inclusief je hersenen. Wees verstandig, en luister er naar…”

Lees meer
Zorgprofessional bij Sitagre, zonder diagnose (1)

Zorgprofessional bij Sitagre, zonder diagnose (1)

door | 17 mei 2017 | zorg

Er loopt een knappe vrouw onze gang in. Is dat de dame die ik moet spreken vanwege haar arbeidsverzuim? Ziet er niet echt ziek uit…
Ze stelt zich wacht schuchter voor, niet helemaal op haar gemak. Maar dat zou ik zelf ook niet zijn als een wildvreemde psychiater je gaat doorzagen over psychische klachten.
Ze lacht ongemakkelijk. Het afweermechanisme is ‘weglachen’, registreer ik onaangedaan. Ik wil weten wat er achter die lach schuilt, waar ze kwetsbaar is en niet alleen slim, succesvol, mooi en ogenschijnlijk vrolijk.
Een eerdere deskundige heeft verklaard dat ze een milde depressie heeft gehad, naast de complete uitputting die haar zes maanden geleden het werken onmogelijk maakte.
Het is een echte hulpverleenster: kinderen, partner en patiënten eerst, en pas heel veel later zijzelf. Te laat.
De relatie is gesneuveld, en de patiënten moeten het al maanden zonder haar zorg doen. Alleen de kinderen komen niets tekort, schat ik in.
Ze heeft wel wat gesprekken met een therapeut gehad, maar dat heeft niet heel erg geholpen, vertelt ze.
“Dat komt omdat het geen pijn deed”, bluf ik. Ineens komen er dan toch tranen, en pas dan zie ik haar echt: een mooie jonge vrouw, die haar kwetsbaarheden negeerde en met open ogen in ‘de val van het teveel’ liep.
Veel te leren nog, maar ook veel te winnen. Als het goed is heeft ze nog minstens veertig jaar voor de boeg. Wordt een leuke oma later, denk ik…

www.sitagre.nl tekst: Bram Bakker

Marathon van Rome

Marathon van Rome

door | 3 mei 2017 | hardlopen

Het is april, en alle hardlopers en fietsers genieten van het mooie weer, de langere dagen en de sportieve uitdagingen die er weer aankomen.

April is voor marathonlopers een topmaand, met een enorme keus aan aansprekende marathons.

In Nederland natuurlijk eerst en vooral Rotterdam, al decennia lang ons sterkste merk. In Londen is een van de grootste en bekendste marathons van Europa, en de oudste grote marathon in de wereld is in Boston, op de derde maandag van de maand.

Maar ook een niveau ‘lager’ is er veel te beleven.

De marathon van Rome is bijvoorbeeld nog niet zo oud en bekend, maar dat heeft ook grote voordelen: minder dan 15.000 deelnemers, en aanmerkelijk betaalbaarder dan New York of Berlijn

Ik heb genoten van de ambiance, maar ook van de perfecte organisatie. Zelden zoveel ruimte voor de lopers voorafgaand aan de start meegemaakt, terwijl het vertrek ongeveer naast het Colosseum plaatsvindt. En het parkoers langs klassieke hoogtepunten als het Sint Pieterplein en het Piazza Navona voert. Enkele loopvrienden waren me al voorgegaan, en ze hadden ook nog wat kanttekeningen bij het wegdek geplaatst (‘veel kleine steentjes’), maar echt: een kniesoor die daar op let. Het is een behoorlijk vlak parkoers, met veel beschutting, voor geval het hard waait, en met lekker veel variatie in de omgeving.

Het is natuurlijk niet uitgesloten dat ik zo positief ben vanwege mijn eigen prestatie. Voor het eerst sinds jaren liep ik weer eens een marathon zonder verval, met een tweede helft die bijna dertig seconden sneller was dan de eerste. En een paar minuten onder mijn streeftijd van 3.30 uur… En wat is een marathon heerlijk, als je niet stuk gaat! Het punt waarop je dat zeker weet ligt pas ver in de wedstrijd, na zo’n 35 kilometer, maar als het tot dat punt ook al lekker gaat wordt het lastig om de dag in mineur te eindigen.

Ik had zo’n dag, en wat is dat genieten. Het grote mysterie is en blijft waarom dat was. Een alles behalve ideale voorbereiding, geen optimale weersomstandigheden, en dan toch…

De marathon is een avontuur, en ook al liep je er meer dan vijftig, zoals ik: het is onvoorspelbaar, en juist daarom zo spannend waarschijnlijk. Dus blijf dat avontuur aangaan, ook al doe je het niet in Rome. Kies je doel, bereid je voor en geniet van hetgeen je overkomt. Ook als het pijn doet, en misschien niet zo voorspoedig loopt als je bedacht had. Iedereen kan tien kilometer lopen of tien Engelse mijl, en redelijk betrouwbaar inschatten wat er op zo’n afstand mogelijk is.

Bij de marathon gaat dat niet, zelfs niet in de absolute top. Wie van lopen houdt, en van avontuur: de marathon van Rome is in 2018 op 8 april.

 Lees de column (en reacties) op Sportrusten.

Blijf-Beter!Welkomsgeschenk

Meld je vandaag nog aan voor Bram's maandelijkse nieuwsbrief en ontvang zijn boek Blijf Beter! (in pdf).

Mis 'm niet!