Die hebben dus zelf ook problemen… En wie heeft er nu niet zulke kinderen?
Ik wel, maar ik respecteer hun privacy beter dan voorheen en daarom geen details. Jaren geleden meende ik er namelijk goed aan te doen in de krant op te laten tekenen dat mijn zoon Fimme verslaafd was. Het kostte jaren om de schade die ik daarmee aanrichtte een beetje te herstellen (en de grappen die hij straks over mij gaat maken tijdens onze theatertour zijn dan nog steeds mijn verdiende loon).
Ondertussen valt het me op hoeveel ogenschijnlijk geslaagde ouders vooral zeggen te lijden onder de problemen van een kind. Die bijna zonder uitzondering op het mentale vlak liggen. Wat vergaten we onze kinderen te geven, of erger nog: wat hebben we ze onthouden bij het opbouwen van onze succesvolle loopbanen, het (ver)bouwen van prachtige huizen en het maken van verre vliegreizen?
Er zullen opnieuw lezers onder dit stukje uitleggen hoe het zit, of dat het niet klopt, maar ik deel niets minder dan een kwellende vraag…
Het zijn zonder uitzondering liefhebbende ouders die ik spreek en ze zijn bereid kosten nog moeite te sparen om hun kroost te helpen. Maar het lukt niet, en als ik de verhalen van zulke ouders hoor, en ik kijk er met enige afstand naar daardoor, begrijp ik er ook niets van. Zo’n fijne vader of moeder met alles wat je je materieel kunt wensen en dan een kind dat suïcidaal is of helemaal verloren in een samenleving die het niet kan bijhouden, eenzaam en alleen.
“Het is niet onze schuld, maar het heeft wel met ons te maken. We kunnen het niet voor ze oplossen, maar we hebben wel wat op te lossen.”
Met liefde genees je geen mentale problemen, maar als de liefde voor jezelf tekort schiet…
Ook, of misschien wel juist geslaagde ouders hebben vaak last van ‘oud zeer’. Ze worden gekweld door schuld en schaamte en zijn vooral bezig dat te onderdrukken. Niemand mag het weten. Ik vond mezelf een behoorlijke flapdrol in de tijd dat ik vader werd, maar het ontkennen van dat gevoel had ik tot kunst verheven. Daarmee verdween het helaas niet…
Het goede nieuws: de kinderen profiteren als de ouders daadwerkelijk met zichzelf aan de slag gaan. Dus ouders: help elkaar wakker worden, deel de pijn en verdriet die je hebt van je kinderen (jouw gevoel, niet de feitjes uit hun leven) en ervaar dat het jouw hele systeem verrijkt.
Ik werd tot het schrijven van dit stukje aangezet door het kijken naar ‘De droom van de jeugd’, een fantastische negendelige serie (*****) die volgens mij over transgenerationeel trauma gaat (en nog veel meer). Te bekijken op NPO Start.
Reacties