Je hebt het zelf meegemaakt of je kent in ieder geval mensen die er mee worstelen: de relatie die gedoemd is te mislukken, maar die je toch niet los kunt laten.

Je verstand zegt: dit is niet goed voor me, maar zo gedraag je je niet. Je praat over je ex alsof het voorbij is, maar je krijgt hem/haar niet uit je hoofd. Er zijn dingen gebeurd die echt niet kunnen, maar daar consequenties aan verbinden lukt je niet. Bij herhaling heb je gezegd dat de deur dicht zit, maar als hij/zij onverwacht toch weer aanbelt gaat-ie toch weer op een kier. Misschien is een slecht sluitende deur ook wel een mooie metafoor voor een relatie die nooit helemaal tot het verleden gaat behoren…

Het zijn de moeilijkste mensen om mee te werken, de mannen en vrouwen die het niet lukt om een toxische relatie te beëindigen. Je kunt eindeloos met ze in gesprek zijn, ze begrijpen als de beste wat ze niet moeten doen, maar op een onbewaakt moment (als de gesprekken vaak al zijn gestopt) laten ze de verslaafde, vreemdgaande of mishandelende partner toch weer bij zich in bed kruipen.

Begrijp ik het? Nee natuurlijk. Maar ik kan het wel navoelen, dat sommige mensen op onverklaarbare wijze al jouw normen en waarden aan hun laars kunnen lappen. Been there, done that…

Hoe kom je er dan toch uit weg? Het antwoord is paradoxaal, en daardoor zo lastig: focus op jezelf. Denk niet steeds na over hem of haar, duik in je eigen geschiedenis. Wat zegt het over jou, welke verwarring veroorzaakt die ex? Het gaat niet om de persoon van de ander, het gaat over jou. In liefdesrelaties in het algemeen.

Het is aanmatigend, ik weet het, maar ik ben overtuigd dat mensen die in dit soort scenario’s belanden moeten gaan puinruimen. Dat gebeurtenissen van vroeger de motor vormen achter een onvermogen zich in het hier en nu gezond af te schermen van de eigenaardigheden van die ander.
Het is liefdesverslaving, codependency, neurotische partnerkeus, libidineuze bezetting, parentificatie en nog veel meer, afhankelijk van de school waar je als hulpverlener toe behoort. En ook gewoon menselijke zwakte, niet een psychiatrische diagnose.

Het is ook niet te genezen, met een soort kuur. Wel wordt het steeds hanteerbaarder, naarmate het je beter lukt je te beperken tot je eigen verhaal. Een uitdaging voor de rest van je leven.

En ondanks de obstakels onderweg ook een mooie reis, kan ik je verklappen

 

 

Blijf-Beter!Welkomsgeschenk

Meld je vandaag nog aan voor Bram's maandelijkse nieuwsbrief en ontvang zijn boek Blijf Beter! (in pdf).

Mis 'm niet!