Je windt je alleen maar op over dingen die iets in je raken.

Als iemand me beticht van pedofiele gevoelens gebeurt er niets, omdat het nergens aan raakt. Tekortkomingen genoeg, maar deze niet…

‘Jij bent niet erg goed in stabiele liefdesrelaties’ Au!! Er is ook niemand die me dat heeft kunnen leren, maar iedere dag werk ik aan mezelf en als dat proces ver genoeg is gevorderd…

Waar ik me ook door geraakt voelde: toen iemand me uitmaakte voor betweter, dat ik me beter zou voordoen dan ik in werkelijkheid ben. Dat gevoel heb ik niet, maar ik ben er wel bang voor, zelfoverschatting…

Als psychiater bediende ik me van het motto: wij weten wel wat goed voor u is. Alsof ik de koning was, pluralis majestatis: ‘wij’ zeggen, terwijl je ‘ik’ bedoelt. Ik schaam me er met terugwerkende kracht voor.

‘Prikken of slikken’ zei ik tegen een angstige psychotische man, omdat ik geloofde dat Haldol, in welke toedieningsvorm dan ook, het verschil ging maken. Ik ben nog steeds niet tegen het gebruik van psychofarmaca, maar wel op basis van consensus. En ook een antipsychoticum lijkt op paracetamol: ook al helpt het, over de oorsprong van de klacht zegt het niets. Ik ben dus wel een beetje van mijn geloof gevallen. En omdat psychiaters eerst en vooral in verband worden gebracht met medicatie is het voor mij veel beter dat ik me heb losgemaakt van die rol (lees desgewenst ‘Gevoelsarm’…)

Ik voel me een prettiger mens, nu ik het niet-weten steeds meer durf te omarmen. Alleen angstige mensen verschuilen zich achter morele superioriteit.

Nog steeds wil ik mensen met uiteenlopende gezondheidsproblemen graag iets bieden, maar het gaat meer om delen uit liefde dan om het verspreiden van kennis. Bovendien realiseer ik me steeds beter dat ik helemaal niemand kan genezen, dat kunnen mensen uiteindelijk alleen uit zichzelf halen als het over emotionele problemen gaat (ga met een gebroken been of een tumor vooral wél naar een dokter).

Lotgenoten of andere ervaringsdeskundigen dragen misschien wel meer bij aan je herstel van mentale pijn dan de expert die claimt dat-ie weet hoe het zou moeten, in jouw leven…

Ook de spirituele wereld is er helaas van vergeven: de goeroes die zich tot hun volgelingen richten, ingebed in een uitstekend verdienmodel.

Ik ben een emotioneel getroubleerd mens, en als andere mensen daar hun voordeel mee kunnen doen zijn ze welkom.

Alleen nog in groepsverband: werken in groepen is effectiever en bevredigender, heb ik ontdekt. En in zo’n groep is iedereen evenwaardig: we kunnen en weten allemaal van alles, en competitie wie het meeste weet is toch treurig?

Je bent welkom op een ‘Oud zeer-retraite’  of iets anders in groepsverband voor ‘gevoelige zielen’…