Waarom kan de ene topper zijn favorietenstatus wel waarmaken en waarom faalt een andere?
Wat hebben we genoten van die Olympische Spelen, met al onze successen. De dramatische eerste dagen zijn allang vergeten, en over het tekortschieten van een aantal Nederlandse toppers zeurt ook even niemand. ‘The winner takes it all.’
Beroepsgedeformeerd als ik ben, zag ik ook nu weer dat de psychologische kant van de topsport niet de aandacht krijgt die het verdient. Het bungelt er nog altijd bij. De deskundigen die ten tonele worden gevoerd in de media zeggen er af en toe echt wel iets over, het belang van de goede mentaliteit, maar hoe je daar aan komt of hoe je die behoudt, heb ik niemand precies horen uitleggen de afgelopen weken.
Dat Sifan Hassan beestachtig hard heeft getraind mag niet onbenoemd blijven natuurlijk. Maar: hoe lukt het haar om dat op te brengen? Wielrenner Dumoulin en zevenkampster Vetter hadden lange tijd serieuze problemen met de motivatie voor hun sport. Hoe begeleid je zulke mensen psychologisch naar hun medaille? Waarom kan de ene topper zijn favorietenstatus wel waarmaken en waarom faalt een andere? Dat schoolslagzwemmer Kamminga na het eerste zilver ook nog een tweede plak pakt heeft toch ook te maken met ‘psychologische meewind’? Leg ons dat eens uit…
Er was terecht veel waardering voor topsporters die hun kwetsbaarheid durfden tonen, zoals de Amerikaanse topturnster Simone Biles, maar waar was de duiding, waar werd door een psychologische deskundige een relatie gelegd met prestatiedruk en fysieke (over)belasting? ‘Nederland heeft een topsportklimaat’, hoorde ik sportbaas Maurits Hendriks zeggen. Welke plek heeft de mentale begeleiding daar in? Wat doen de sportpsychologen met iedere Olympische deelnemer? Zijn er eigenlijk balansmetingen, individuele en groepstrainingen mentale weerbaarheid?
Op het moment dat we zo succesvol zijn geweest moet je hier even niet over beginnen, kun je denken. Maar: we krijgen wel steeds te horen dat veel mensen in onze samenleving profijt hebben van die topsportcultuur, dat het onze jeugd inspireert en aanzet tot gezond gedrag.
Zou het dan niet mooi zijn als we horen en zien dat aandacht voor de mentale kant van het presteren als topsporter daar een volwaardig en essentieel onderdeel van is?
Dat geldt namelijk voor het hele leven…
Lees de originele column en reacties op Joop.nl
Reacties