De laatste maanden stoeide ik met een snelle marathon. Uitlopen lukt me wel, maar hoe snel ben ik nog?
Ontspannen rende ik de Zestig kilometer van Texel, gewoon voor het plezier. Toen ging ik proberen een goede tijd neer te zetten op Ibiza, maar: te warm en te heuvelachtig, dus uitgestapt.
Afgelopen zondag was het zo ver: prestatiegericht rennen in de marathon van Enschede…
Veel te hard gestart, als een jonge hond vertrokken. Tussentijden die tot een ongeloofwaardige eindtijd hadden geleid, als ik mezelf niet had opgeblazen. Na 32 kilometer ging het licht uit en liepen mijn tussentijden snel op. Niet 3.30, mijn beoogde eindtijd, maar 3.38. En weer veel geleerd…
Ruim 37 jaar geleden liep ik mijn eerste marathon in dezelfde tijd. Eind september reis ik af naar Berlijn. Ik wil toch nog een keer 3.29.59 lopen, of sneller. Waarom? Geen idee.
Het is gekkigheid, dat weet ik ook wel, maar ik doe het echt alleen voor mezelf (Bjorn Paree maakte de foto waarvoor dank!)
Reacties