Mijn theatertour voert me naar Kampen. In de Stadsgehoorzaal stond ik in 1977 voor het eerst op een podium.
Dat was als brugklasser in het schooltoneel van het Johannes Calvijn Lyceum. Ik ben ruim op tijd en kan nog een uurtje gaan rennen. Dus trek ik de stoute hardloopschoenen maar aan, en steek direct de brug over naar IJsselmuiden, het dorp waar ik zeven jaar woonde, van mijn 7e tot mijn 14e.
Het was geen fijne tijd. Ik heb de laatste jaren last van wat daar gebeurd is.
Details zijn niet nodig. Ik voel me misselijk als ik het dorp inren over de Baan, langs de plek waar ooit de tennisbanen waren. Ik weet nu dat het angst is, ik ben bang dat ik wordt bespied. De vreemdeling die het dorp binnendringt, zoals wij met ons gezin deden in 1971, toen we van buiten neerstreken in deze gesloten gemeenschap. Het voelt alsof ik vanuit de huizen wordt bespied, een effect dat nog wordt versterkt doordat het al flink schemert…
Ik weet helemaal niets van IJsselmuiden anno 2022, alles wat ik voel verwijst naar vroeger. De lichamelijke verschijnselen die ik bij mezelf waarneem zijn vreemd voor me. Heb ik dit ook gevoeld toen ik tien was? En het daarna heel lang verdrongen? Of is het ‘slechts’ een hernieuwd bewustzijn?
Op sommige plekken is het flink veranderd, en daar komt ook weinig naar boven. De voetbalclub, IJVV natuurlijk, is verhuisd en de manege afgebroken. Maar ik moet slikken bij de aanblik van ‘onze’ kerk en de winkels een paar honderd meter van ons huis. We woonden in de Erfgenamenstraat. Het huis ziet er vreemd uit, onwerkelijk. Ik maak een foto. Er is veel aan veranderd, ik voel dat er een andere energie is nu.
Ik ren terug naar Kampen over de brug, maak een rondje langs mijn oude middelbare school. Dat bezorgt me wel een gevoel dat ik herken, zonder er woorden bij te hebben. Terug in de Stadsgehoorzaal herken ik eigenlijk niets, wel zo rustig.
Ik stond zojuist in nauw contact met een basaal gevoel van onveiligheid, bedenk ik me in de kleedkamer. Zaterdag lekker optreden in Soest, een plek zonder voor mij beladen geschiedenis…
Grappig!
Ik dacht aan mijn lagere school en de CNS in Ijsselmuiden en lees dit stuk….de Bram Bakker waar ik wel mee gevoetbald heb op het oude schoolplein van de cns….