Een jaar lang deelde ik op Facebook de meest persoonlijke dingen uit mijn vroegere leven. Omdat ik toch geen psychiater meer wilde zijn mocht ik hier van mezelf uiten hoe ingewikkeld (of nog eerlijker: traumatisch) mijn jonge jaren zijn geweest, en wat dat met me heeft gedaan. Ik vond dat belangrijk, omdat het zo’n grote rol had gespeeld in de keus om psychiater te worden…

Uiteindelijk resulteerden deze stukjes in een serieus boek, ‘Gevoelsarm’.

In dat hele boek komt seksueel grensoverschrijdend gedrag niet voor. Terwijl het er wel was… In een gesprek met Coen Verbraak naar aanleiding van het verschijnen van datzelfde boek flapte ik het er ineens uit. En toen stond het in de krant.

Tot dat moment kenden slechts een paar mensen de feiten: tussen mijn 14e en 21e jaar ben ik door drie (oudere) vrouwen seksueel misbruikt. En dit is letterlijk de eerste keer dat ik het zelf opschrijf. Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar dat doet iets met me, in het hier en nu. Ruim veertig jaar later voel ik pijn in mijn buik en ook misselijkheid bij deze poging woorden te geven aan wat mij overkwam.

De feiten kende ik al die jaren, ik deelde ze met geliefden zelfs, maar met de emoties die aan de gebeurtenissen kleefden had ik geen contact. Gedissocieerd noemen de psychiaters dat…

Toen ik de uitzending van BOOS over The Voice bekeek werd ik ook misselijk. Waarom? Omdat het ook mijn verhaal is dat daar werd verteld. Ik ben geen meisje en ik was ook niet op jacht naar een carrière in de muziek, maar ik was wel op zoek naar erkenning, wilde gezien worden en waarschijnlijk ook de liefde van een vrouw.

Net als de slachtoffers van die enge Ali B voelde ik me schuldig: ik was zelf naar die vrouwen toe gegaan, op mijn fietsje. Ik heb gedacht dat het ‘gewoon’ vriendschappelijk contact betrof en ik heb ook niet echt tegengesputterd toen ze me vroegen dingen te doen. Nog erger zelfs: ik kreeg gewoon een erectie. En ik werd toch ook niet echt gedwongen? Van fysiek geweld was in het geheel geen sprake.

Wat moet jij hiermee als lezer, denk je ondertussen waarschijnlijk? Waarom moet ik dit lezen? Gaat die man ook nog het slachtoffer uithangen, midden in een mediahype…

Mijn argument: Ik wil laten weten hoe naar seksueel grensoverschrijdend gedrag is, voor meisjes én jongens. Hoe beschadigend onvrijwillige gebeurtenissen voor jonge mensen kunnen zijn, hoe misvormend voor hun gehele ontwikkeling. En niet alleen in seksueel opzicht. Je wordt wantrouwend, ook naar mensen die dat niet verdienen. Een gelijkwaardige liefdesrelatie inclusief plezierige seksualiteit? Voor iedereen een enorme uitdaging, maar als je deze ervaringen met je draagt nog veel meer: nooit de regie durven weggeven vanwege de immense dreiging van onveiligheid… ‘De mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest, etc’

Ik ben blij met waar ik sta in dit leven, na 58 jaar. Het gaat beter dan ooit met me, denk ik. Maar waarom duurde het zo enorm lang om hier te komen? Het antwoord is simpel: omdat de impact van die traumatische gebeurtenissen zo enorm was. Dat zouden we ons allemaal veel meer bewust moeten worden.

Daar wil ik voor strijden, vanuit deze eigen ervaring, en eigenlijk geheel los van het beetje kennis dat ik er als professional over heb. Wordt vervolgd dus…