‘Life is what happens when you’re busy making other plans’.

Het citaat is van John Lennon, die, toeval bestaat niet, aan zijn einde kwam op een manier die hij onmogelijk bedacht kon hebben. De legendarische Beatle had een ‘gewone’ werkdag achter de rug toen hij bij thuiskomst werd neergeschoten door een verwarde fan… Het nieuws raakte me enorm, als 17-jarige, en ik weet nog altijd niet waarom. Zo’n Beatles-fan was ik niet. Maar iedere keer als ik in New York ben loop ik even langs het Dakota Building, waar het drama zich afspeelde. John Lennon ontroert me.

Vaak denk ik aan het citaat, het behoedt me voor buitensporig optimisme. Het staat genieten van het leven niet in de weg, maar reken je niet rijk met betrekking tot morgen, zoiets.

Ik vergelijk mezelf ook niet met John Lennon, maar ook mijn leven verloopt langs ongeplande gebeurtenissen die alle perspectief veranderen. Vooral het onverwachte wegvallen van vrienden markeerden leidde vaak tot veranderingen in mijn bestaan. En ongelukken, want ik heb al een paar flinke klappers gemaakt…

Nu weer een nieuwe: al weken was ik in Spanje, voor een heerlijke werkvakantie. Ik voelde me het baasje. Tussendoor zat ik veel op de racefiets in de bergen, vanwege een geplande triathlon. Vorige week zondag vertrok ik vanwege de hitte al vroeg voor een training. Het was stil en mooi daar boven, toen ik ergens een rotspartij rondde, aan het begin van een afdaling. Geen overzicht, smal weggetje. Ik kwam de hoek om, en ineens was daar een auto die omhoog kwam. Ik schrok, remde, mijn wielen blokkeerden en ik belandde vol op de zijkant van de auto. Wat deed ik? mijn Strava-app stoppen, want verder fietsen zou wel niet gaan. Het duurde behoorlijk lang voor ik weer een beetje bij mijn positieven was. Ik zag het ravijn waar ik ook in had kunnen eindigen en bedacht hoe de auto me nog veel harder had kunnen raken, frontaal, of over me heen, als ik eronder was geschoven.

De schade aan de fiets viel mee, en de bezorgde Spaanse bejaarden die ik had geraakt wilden niets weten van schadevergoeding ivm de deuk in hun bestelauto (het was een oudje, met al veel meer deuken). Ze wilden met me naar de dokter vanwege bloedende schaafwonden. Zoveel zorg en liefde verdroeg ik niet, en ik reed ‘dus’ toch maar verder. De pijn kwam later die dag en duurt nu al dagen, iets met gekneusde ribben en spieren rond het schouderblad. Alleen aan mijn hand zie je uitwendig nog schade… Ik ben blij dat ik de klap heb overleefd, maar het leven ziet er ineens weer even heel anders uit. De pijn kost nachtrust, is slecht voor je humeur, en hardlopen gaat ook niet… Een lesje in bescheidenheid, op een moment dat ik aan overmoed ten prooi had kunnen vallen. Ik probeer het positief te interpreteren, maar begrijp de boodschap van het universum nog niet helemaal… En ik lees net dat een 22-jarig wielertalent deze week wel overleed aan de gevolgen van een ongeval waarbij hij op een auto botste.

Gruwelijk en wreed is het leven soms.

Blijf-Beter!Welkomsgeschenk

Meld je vandaag nog aan voor Bram's maandelijkse nieuwsbrief en ontvang zijn boek Blijf Beter! (in pdf).

Mis 'm niet!