Niet voor het eerst wil ik iets met jullie delen over de mens achter de hulpverlener. Ik schreef al eerder dat we stiekem ook aan onszelf sleutelen, terwijl we als therapeut aan het werk zijn. En dat we vaak krampachtig proberen te verhullen wat onze persoonlijke thema’s zijn.
De aanbevolen professionele distantie is vaak ook een vorm van vermijding voor angstige behandelaren. Een beetje afstand is altijd veiliger.
Zonder dat ik me het bewust was had ik in mijn werk altijd een voorkeur voor getraumatiseerde mensen, om mee te werken. Liefst zwaar getraumatiseerd, en ook nog seksueel. Ik ging ze redden, zonder me mijn eigen onderliggende motieven bewust te zijn. Wat me dreef? Ik wilde heimelijk ook gered worden natuurlijk. Ik trek ze ook aan, mensen met dit soort trauma’s. Al vroeg in mijn loopbaan had ik mensen met extreem heftige seksuele trauma’s als patiënt. En ook mensen waarmee ik bevriend raakte bleken vaak vergelijkbare ervaringen te hebben als ikzelf. En toch had ik het niet door.
“Ik schreef zelfs een boek over seks, zonder dat ik me realiseerde wat het belangrijkste motief daarvoor was: mezelf leren kennen, mijn trauma’s beter kunnen hanteren.”
Mijn eigen geschiedenis is best serieus, qua ellendige gebeurtenissen, maar de meeste mensen waar ik mee werk zijn nog veel ernstiger beschadigd dan ik. Daar heb ik me iets over bedacht: ik denk dat het mijn eigen verhaal relativeert. Vergeleken bij de meeste vrouwen en mannen waar ik mee praat viel het bij mij nog wel mee. Cognitieve dissonantiereductie. Het kan veel erger! of misschien toch ook: stel je niet aan…
Ik heb moeten leren mijn levensverhaal te aanvaarden, om mezelf okay te vinden ondanks de dingen die me zijn overkomen, nee aangedaan. Daar probeer ik anderen mee te helpen, maar mezelf dus ook.
Ik ben als de ervaringsdeskundige in de verslavingszorg die tegen de cliënt zegt: stop met drinken, ik weet hoeveel schade het aanricht en hoe goed het je zal doen om te stoppen…
De getraumatiseerde redder zegt tegen zijn cliënt: je bent wel de moeite waard, wat je is aangedaan heb je niet verdiend en ook niet uitgelokt. Het was fout, en jij bent dat niet. En ik kan het weten, want ik ben daar ook geweest, waar jij nu zit…
Precies hoe de ervaringsdeskundigheid werkt. (h)erkennen en gelijkwaardig contact vanuit het mens zijn…..Gepast eigen ervaringen delen, mooi.