Veel mensen met psychische klachten belanden uiteindelijk in het alternatieve circuit.
In de moderne geneeskunde draait alles om de diagnose. En als die gesteld is dan volgen vooral gemiddelden. Als het goed is wordt je diagnose evidence-based behandeld, gemiddeld dus. Ooit was dit vooruitgang en mocht je blij zijn als een gemiddelde behandeling gegarandeerd was. Minder dan gemiddeld was toen niet abnormaal…
Anno 2018 weet je zeker dat een gemiddelde behandeling voorbij gaat aan specifieke kenmerken: cultuur, opvoeding, arm of rijk, alleenstaand of getrouwd, etcetera. Iedereen begrijpt dat dit er toe doet, behalve de moderne arts (of begrijpt die het stiekem ook wel?). De meeste dokters houden er in hun professionele handelen geen rekening mee zolang het niet evidence-based is (ofwel: wetenschappelijk bewezen relevant)
Magistrale misvatting
‘Niet wetenschappelijk bewezen’ wordt in ons land vaak opgevat als niet-werkzaam. En dat is een magistrale misvatting: de overgrote meerderheid van alle handelingen in de moderne geneeskunde is in het geheel niet evidence-based, en dat vormt (gelukkig) geen enkel bezwaar.
Sterker nog: wat is de waarde van evidence-based precies als je kijkt naar de financiering van het onderzoek? En dat gebeurt steeds vaker, denk bijvoorbeeld ook aan de voedingsindustrie. In de psychiatrie is in verhouding veel pillen-onderzoek gepleegd, met geld van een geneesmiddelenfabrikant.
Wat is de praktische betekenis van een middel dat bij de behandeling van een depressie statistisch significant beter scoort dan een placebo? Als de depressie voornamelijk het gevolg is van bijvoorbeeld relatieproblemen vrij weinig ben ik bang: de prognose heeft veel te maken met de vraag of de relatieperikelen zijn opgelost. En pillen die zorgen voor een stabiele relatie zijn er helaas nog niet. Wel een gat in de markt trouwens, de ‘relatiepil…
Zo kan een depressie ook het gevolg zijn van langdurig het verkeerde werk. Maar leuk werk door een pil te slikken? Dat vinden we te simpel, toch?
Soms zijn medicijnen wèl levensreddend
Bij sommige mensen met depressie zijn medicijnen wèl levensreddend, gelukkig. Waarom? Als ik eerlijk ben heb ik er weinig idee van. Daarom is de psychiatrie ook zo’n interessant vak. En gezien de enorme aantallen mensen met psychische klachten is het nog uiterst relevant ook…
Veel mensen met psychische klachten belanden uiteindelijk in het alternatieve circuit. Omdat de klachten aanhielden ondanks reguliere behandelingen, of omdat men sowieso geen geloof hechtte aan medicatie of cognitieve gedragstherapie.
Waarom alternatieve behandelingen soms wel werken is (nog) niet duidelijk, want (meestal) niet onderzocht. We weten dat de aspecifieke factoren helpen: vertrouwen in de behandelaar, in verhouding veel tijd en aandacht voor de klacht, etcetera…
Veel wordt door wetenschappers weggezet onder de noemer van het zogenaamde placebo-effect: het helpt wel, maar het is onopgehelderd waarom precies.
Placebo-effect
Geheel ten onrechte worden placebo-medicijnen vaak gezien als ‘neppillen’, terwijl ze vaak aanleiding zijn tot echte verbetering. Een witte doktersjas vergroot bijvoorbeeld het placebo-effect en de gewone dokter profiteert daar dankbaar van. Niks mis mee toch, zolang de patiënt er baat bij heeft?
Als je moet kiezen tussen roze en blauwe pillen kun je het beste de roze nemen. Die hebben een groter placebo-effect…
Foto: cc-foto zie Bruce Evans.
Er is belang-rijk (met nadruk op belang) en dus wezenlijk verschil tussen een onderzoek van enerzijds de farmaceutische industrie, die de middelen zelf produdeert, of een vriendje ervan, of een universiteit die gesubsidiëerd wordt door hen, en de onderzoekers die o.a. hun bevindingen publiceren op PubMed (NCBI) en die totaal geen financiëel belang hebben bij het ontdekken van mogelijke werkzaamheid van middelen die in het artikeltje hierboven als alternatief gecategoriseerd worden, en dus als placebo. Een mens die meewerkt aan placebo onderzoek moet niet eens weten wat die inneemt, wanneer, want zelfs dat draagt al bij tot beïnvloeding.
De term placebo is besmet omdat die in diverse betekenissen en toepassingen gebruikt wordt. Om concreet te kunnen zijn zou het artikel dus veel langer moeten zijn vanwege essentiële details die nu ontbreken.
Ik heb jarenlange observaties gedaan van de effecten van farmaceutisch psychiatrische “genees”middelen, en de observaties van de effecten van wat de farmaceutische wereld al bij voorbaat placebo noemt omdat het “alternatief” is, in dit geval de Bach remedies, op dezelfde mens, waar ik mantelzorger voor was.
Deze mens wist niet dat deze remedies ingenomen werden: het werkt toch niet, het is onzin, en omdat deze naast de reguliere “genees”middelen ingezet mogen worden dus safe om toe te dienen,
reikte ik die regelmatig (wanneer hard nodig) aan in het water dat nodig was voor het innemen van de farmaceutische middelen. Ongezien.
De effecten waren duidelijk en fantastisch: exact waar de remedies voor waren vonden plaats, meest belangrijk: de dromen, die eindelijk kwamen waarin alles verwerkt werd wat de onderdukkende medicijnen opbouwden tot een explosief geheel dat nergens meer heen kon, destructiever was dan waar die voor ingenomen werden. Stopte ik met de remedies dan viel deze mens geleidelijk aan terug in dezelfde problematiek. Startte ik dan weer dan kwamen de dromen weer en werd er weer verwerkt, tot in het verre verleden plaats gevonden traumatische toestanden. Praten alleen helpt niet. Luisteren is essentiëel. Wat ik ook deed. De geest is veel en veel meer dan het brein: die gaat voorbij het fysieke brein en het is daar waar de farmaceutische produkten niet bij kunnen, en dus niet genezen, doch helaas bestempeld worden als werkend in die zin dat ze inderdaad een en ander onder controle houden, maar genezen is iets anders. Genezen is loskomen van elke vorm van doktersbehandeling. Veel patiënten genezen niet, en dus raken de wachtkamers voller en voller en worden dokters en psychiaters overspannen, of depressief.
Er is meer: in PubMed worden gruwelijk veel onderzoeken en de resultaten ervan gepubliceerd betreffende wel degelijk aangetoond te blijken te werken, door de reguliere “geneeskunde” afgedaan als placebo of bijgeloof: niet-farmaceutische middelen, zoals plantenextracten, die, raar maar waar, de basis zijn van de reguliere geneeskunde: deze vond de chemische formules van de werkende bestanddelen van planten die al gebruikt werden in de geneeskunde van voor de farmaceutische industrie. Echter, door alleen de werkende bestanddelen eruit te filteren ontstonden er kwalijke bijwerkingen die het totaal van de plant in tincturen niet heeft: zo intelligent is het plantenleven dat het niet alleen de zgn. werkende bestanddelen aanreikt, maar ook alles wat men nog niet ontdekt heeft als veiligheidsinbouwers. Om bijwerkingen te voorkomen. Er is zoveel meer, en mijn comment is al langer dan het artikel. Echter een bijdrage aan de eliminatie van de placebo als dooddoener voor wat alternatief is, goed en efficiënt, diep helend. Maar ja, wat doet de farmaceutische industrie, een multinational, wanneer de mens werkelijk helende middelen vindt? Dan is dat minstens de halvering van hun netto inkomsten. Het is daarom dat zij met alle machtsmiddelen en vooral geld zogenaamde wetenschappelijke vondsten doen die zogenaamd werken. Geld is hun doel, genezing: liever niet, houd de mens maar klein en afhankelijk, goed voor het netto inkomen.