Als (te) hard werken een erkende aandoening (een gedragsverslaving) zou zijn zat ik nu midden in een terugval…
En dat ik er ook last van heb zit eigenlijk in allerlei zaken die weinig met werken van doen hebben. Een burn-out krijg je echt niet van alleen maar heel veel werken.
Het is een complexe optelsom: veel werkafspraken en deadlines, maar ook mijn lieve oude vader, die ziek is. En een nieuw huis kopen (heel leuk, maar als zzp-er een hypotheek regelen in 2024 is echt een uitdaging😬) En tussendoor ook nog een boekje over verslaving aan geld willen schrijven, omdat je je daar druk over maakt is ook niet verstandig in zo’n hectische periode.
Het was óók leuk en voor mij noodzakelijk om te doen, en het past bij ‘Ben je bezopen?’. O ja, ik wilde ook nog reageren op alle DM’s via LinkedIn of Instagram n.a.v. optredens in de podcasts The Truman Show (bekijk die hier) en De Nieuwe Wereld (bekijk die hier). Het valt mee dat ik alleen maar een koortslip kreeg tot nu toe.
Ik doe het mezelf aan, al die drukte, maar waarom toch? En lees dit dus ook vooral niet als een klacht. Ik moet trouwens ook nog veel sporten van mezelf, want binnenkort staat er een halve triatlon op het programma…
Overigens: je herkent je lotgenoten moeiteloos als je het eindelijk zelf doorhebt. Vrienden en collega’s met ook een overvolle agenda? Grote kans dat er sprake is van een ‘verstrooid brein’ (Gabor Maté), onder dokters en psychologen ook wel gestickerd als ADD. O ja, ketogeen eten helpt mij echt wel om nog een klein beetje te focussen, maar het is niet de oplossing (lees wel ‘Heel je hoofd’ van Georgia Ede). En het zegt weinig over de oorzaak van mijn ‘gestuiterbal’.
In mijn zoektocht naar verlichting (ik voel wel dat ik op een onderlaag naar meer rust verlang) gaat een huis aan de rand van de polder me vast wel helpen, en komt daar ook weer die hulphond in mijn leven. Het verder opruimen/verkennen van ‘oud zeer’ is het echte huiswerk. Want aan de buitenkant gaat het me goed, maar soms ben ik ineens weer een bang jongetje die even helemaal niet meer weet hoe het leven te leiden. En die dan uit verlegenheid (of armoede?) maar besluit weer heel hard te gaan werken en fanatiek te sporten. In een tot mislukken gedoemde poging iets te verdoven…
Ik troost me voor nu met een wijsheid uit de verslavingszorg over een terugval: ‘It costs to the clean time, but it adds to the recovery’.
Reacties