Vroon Bouter

Vroon is inmiddels 19 jaar oud, en het gaat haar goed. De depressie waarover ze zo open en indringend schreef in haar boek ‘Humeurkanker’ is al een tijd naar de achtergrond.

En hoe fijn is het dat dit prachtige jonge mens nu is toegelaten tot de opleiding geneeskunde? Aan de VU in A’dam, waar motivatie een zeer belangrijke rol speelt. Dat heeft ze in overvloed, motivatie. Het zou me niet verbazen als ze psychiater wordt.

Hieronder kun je lezen wat ik over haar schreef in ‘Oud zeer’, maar vergeet ook en vooral dat boek van haarzelf niet! Er zijn nu zelfs plannen voor een toneelbewerking…

Fragment uit Oud zeer

De toekomst ligt voor haar open, en toch… Na alles wat ze heeft meegemaakt is het voor haar spannender dan voor veel leeftijdgenoten.

Vroon Bouter is achttien jaar, heeft haar gymnasiumdiploma behaald en gaat nu studeren. Vroon wil het liefst psychiater worden, maar heeft de selectierondes voor de studie geneeskunde niet overleefd. Ze heeft lastige jaren achter de rug, en nog altijd zijn die niet geheel verdwenen.

Alsof dat zou kunnen, na een ernstige suïcidepoging met pillen toen ze nog maar vijftien jaar was. Ze overleefde de overdosis medicatie die haar het leven had kunnen kosten en ging met zichzelf aan de slag. De gesprekken die we jarenlang voerden hielpen, de pillen die ze door mij kreeg voorgeschreven leveren een bijdrage, en zeker ook de warme en stabiele gezinssituatie met betrokken ouders en een iets jongere, liefhebbende zus. Ook de verkering die er nu al een flink aantal maanden is, doet haar goed. Net als de waardering die ze kreeg voor haar boek Humeurkanker, dat een open inkijkje biedt in de mentale strijd die Vroon als jongvolwassene voerde.

Het is onmogelijk te voorspellen hoe het haar in het verdere leven vergaat. In de gedroomde situatie verdwijnt alles wat ze in de perioden met zware depressie heeft meegemaakt steeds verder naar de achtergrond en wordt ze een bekwame arts met een fijn gezin en een solide sociaal netwerk. Het andere uiterste is ook mogelijk: dat nieuwe stemmingsproblemen de kop opsteken en er momenten komen waarop ze opnieuw aan de zin van het leven twijfelt.

Niemand die haar dat gunt, maar hoe voorkom je dat? Voorspellen is in de hele geneeskunde lastig, maar in de psychiatrie helemaal. Er bestaan geen betrouwbare meetinstrumenten aan de hand waarvan de toekomst van Vroon kan worden ingeschat. Niemand weet of de lessen die ze de afgelopen jaren heeft geleerd voldoende zijn om ‘de spoken in haar hoofd’ onder controle te houden. Het enige dat vaststaat is dat er een bewezen kwetsbaarheid voor psychische ontregeling in haar huist. In hoeverre daar een genetische component in meespeelt is ook nog eens onzeker, want doordat er minimaal contact met andere familieleden dan haar ouders is, ontbreekt een betrouwbare familieanamnese.

In algemene zin weten we wat de factoren zijn die een zekere bescherming kunnen bieden tegen nieuwe depressies, zoals een vaste baan, een stabiele relatie en een prettige woonomgeving. En de risicofactoren voor een volgende depressieve episode (een ‘recidief’) zijn ook redelijk duidelijk: ernstige ziekte of overlijden van geliefden, verlies van werk of belangrijke relaties en lichamelijke of mentale overbelasting. Volledige controle over al deze factoren krijg je nooit en dat moet ook Vroon accepteren. Ze weet wat haar te doen staat: datgene waar ze wél invloed op heeft serieus nemen, en dat zijn vooral voldoende rust, reinheid en regelmaat.