Helden

Waar het vandaan komt weet ik niet, maar zolang ik me kan herinneren heb ik helden, mensen waar ik tegen op kijk.

Ik dacht eraan toen ik de documentaire over John en Yoko bezocht (aanrader). Lennon (1940-1980) is mijn held zolang ik me herinner, als ik in NYC ben ‘moet’ ik altijd even naar het Dakota Building, de plek waar hij werd vermoord. Als ik tegenwoordig liedjes van hem hoor krijg ik vaak tranen van ontroering. Kan het kloppen dat je van iemand houdt die je nooit hebt ontmoet? Dat je alleen maar liefde voelt als je naar het hartverscheurende ‘Mother’ luistert? Herkenning van oud zeer schept een band, dat weet ik zeker. En ik heb niet iets speciaals met Yoko Ono, maar hun liefde spatte aanstekelijk van het doek in die film…

Dichterbij huis voelde ik mijn hele leven enorme liefde voor multitalent Bram Vermeulen (1946-2004), cabaretier, zanger, kunstenaar, die ook al heel erg lang iets diep in me raakt. Nooit heb ik hem mogen ontmoeten en toch voelt het alsof ik hem heb gekend. Ik houd van die man.

En dan zijn er de helden die al lang geleden iets bijdroegen aan wie ik ben geworden: mijn lieve vriend Lex, de huisarts met het grote hart, die zorg met liefde combineerde en een rolmodel was in mijn opleiding tot dokter. Ik schreef al over hem in ‘Gevoelige zielen’ en hij is nu in de herfst van zijn leven. Deze week mocht ik hem weer even ontmoeten.

Tante Riek, de zus van mijn vader, en de vrijgevochten vrouw die als stedenbouwkundige belangrijk bijdroeg aan hoe ons land er nu uitziet. Wat was ik trots als ze weer eens in het nieuws was, al vanaf mijn jonge jaren. Ook haar mocht ik deze week weer eens omhelzen, na jaren zonder contact. Riek speelt een belangrijke rol in de voorstelling ‘Oud zeer’ over mijn vader. Dat weet ze nu ook, ik hoop dat ze erbij is op de première in Haarlem eind november.

“Het is goed om helden te hebben, om mensen te bewonderen, daar geloof ik heel erg in. Vooral vanwege de liefde die in die bewondering zit opgesloten.”

‘Het tegenovergestelde van liefde is onverschilligheid’ leerde ik al lang geleden. Daarom interesseert de politiek me ook steeds minder, met steeds meer mensen die vooral roem nastreven. Waarbij het liefdeloze ego het doen en laten kleurt. Met vaak liefdeloze beleidsvoorstellen en totale onverschilligheid richting de getraumatiseerde mensen van elders die veiligheid zoeken in ons land… Wat zouden wij doen, in hun positie?

Waar is de geest van Nelson Mandela? Ook zo’n held, omdat hij vol van liefde was. Laten we kiezen voor mensen waar we van houden, niet voor geld of status. Voor warme verbinding, niet voor of tegen koude cijfers.

(op de foto van begin dit jaar sta ik met mijn oudste vriend, Lex Freeve, gepensioneerd huisarts in Haaksbergen)