Deze week postte mijn zoon Fimme over het overlijden van Franky Mandias, afgelopen maandag.
Franky is de vader van Lorenzo, zijn oudere (half)broer. Inderdaad: een bonusvader. En wat voor een…
Drieëndertig jaar was deze man in mijn leven, en meer dan dertig jaar in dat van mijn oudste zoon.
Er zijn nauwelijks woorden te vinden voor wat hij heeft betekend voor heel veel mensen.
Voor mij was het eerst en vooral een van mijn allerdierbaarste vrienden. Ook was hij mijn bondgenoot in het trachten te helpen van mensen met oud zeer, zonder twijfel de meeste bekwame traumabehandelaar die ik ken.
Zijn grote kracht was het oordeelloos en liefdevol beschikbaar zijn voor iedereen die zijn hulp kon gebruiken. Wie voelde zich niet op zijn gemak bij hem? Zoveel liefde in één persoon ben ik weinig tegengekomen.
Fimme schreef in zijn bericht over Franky: ‘In veel opzichten ben je meer vader voor me geweest dan mijn echte vader’ Een zorgzame vriend vroeg me of ik dat niet pijnlijk vond…
Ik antwoordde met ‘niet meer’, omdat daar veel in veranderd is gelukkig. En ik heb het ook vaak met Franky besproken. Hij hield van Fimme en gaf hem ‘gewoon’ al die liefde. ‘Ik kan niet anders’ zei hij dan, bijna verontschuldigend. ‘Het is geen keus, het is wat ik voor Fimme voel…’
Ik kon die liefde juist vaak niet geven. Het was er zeker, maar vaak kon ik het niet goed voelen… Maar daar ben ik voor behandeld😛
Wat een verlies is het vertrek van Franky naar de andere wereld. Voor heel veel mensen, en dat heeft hij zich de maanden voor zijn overlijden gelukkig nog wel gerealiseerd. Hij was heel bescheiden, maar dit heeft hij echt nog kunnen voelen. En binnen laten komen…
Fimme heb ik beloofd er alles aan te doen om er steeds voor hem te zijn, en ik hoop dat Lorenzo me ook weet te vinden als hij het kan gebruiken.
Als er een hemel bestaat zit Franky ons daar nu in de gaten te houden, met maar één opdracht aan ons allen: wees lief voor elkaar. ‘Act like Franky’
Reacties