Na twee jaar intensieve samenwerking kwam er deze week een prachtig einde aan het theaterproject met mijn zoon Fimme Bakker.
De allerlaatste (en volgens velen beste) keer ‘Ben je bezopen?’ is gelukkig geregistreerd en daarmee een tastbare herinnering voor de eeuwigheid.
Mijn afwezigheid als vader in zijn eerste jaren heb ik er niet ongedaan mee gemaakt, maar onze persoonlijke relatie is ontegenzeglijk verdiept. Niet dat er geen pijnpunten meer zijn, maar de kans dat ze worden gedeeld in plaats van verdoofd is een stuk groter inmiddels…
De kater die je ook altijd voelt nadat alle confetti van zo’n laatste optreden is neergedwarreld kun je volgens een bekende cabaretier alleen maar bestrijden door te gaan werken aan de volgende voorstelling.
En dat gaan we nu doen: Fimme gaat solo verder vanaf begin volgend jaar, en ik mag al eind september beginnen met mijn eerste try-out. Een programma over het ‘Oud zeer’ (ook de titel) in de relatie met mijn vader. Het kan geen toeval zijn dat papa/opa Paul het leven verliet in de laatste fase van onze theatertournee…
Ik heb nog veel werk te doen met zijn kant van mijn stamboom, en over dat kwetsbare proces wil ik gaan delen.
“Er zijn nogal veel mensen met emotioneel afwezige vaders en ik hoop behalve mezelf ook hen iets te kunnen geven vanaf het theaterpodium.”
Fimme gaat grappen maken over zijn strijd met de kilo’s, voor altijd zijn gevoelige plek, in ‘Zwaargewicht’. En hij en zijn vrouw willen een huis gaan kopen in Almere. Zelf ben ik nog nooit getrouwd. Het is prachtig om te zien hoe hij op veel terreinen al veel verder is dan ik.
Voor mij is het streven nu om een vrijgezel te zijn die zichzelf ook zonder representatieve partner de moeite waard vindt. Het vertrouwen laten groeien dat ik ‘gewoon’ een aardig mens ben, die dat niet steeds hoeft te bewijzen.
Wordt vervolgd, want als je gelooft dat je er wel zo’n beetje bent is de kans op een harde val behoorlijk groot. En Fimme: ik houd van je, dank voor wat je me geleerd hebt.
Reacties