Mijn vader heeft me een heel groot geschenk gegeven. In de herfst van zijn leven schonk hij mij de kans hem alles te vragen over zijn jonge jaren.
Ik nam de gesprekken op, zodat iedereen in onze familie nu de kans heeft te luisteren naar zijn verhaal. Waar en wanneer ze dat willen. De inhoud van dat gesprek blijft onder ons, sprak ik met hem af, dus daar zwijg ik over. Wat ik wel wil, kan en mag delen is wat het met mij heeft gedaan. En dat is niet weinig… En louter helend…
Ik heb meer dan ooit de verbinding gevoeld met mijn beide ouders, want mijn moeder was ook aanwezig bij de gesprekken. Zij is de grote steun en toeverlaat van haar man, die kampt met ernstig lichamelijk ongemak. Ik heb, voor het eerst, letterlijk ervaren dat ik het product ben van mijn beide ouders, en dat daar helemaal niets mis mee is. Ik heb het aan den lijve mogen ervaren…
En ik heb gevoeld dat ik er inmiddels best een beetje trots op ben dat ik het product ben van de liefde tussen deze twee bijzondere mensen.
Mijn ouders zijn prachtige mensen, ook al werd hun leven gekleurd door ‘oud zeer’. En na veel en vaak pijnlijke strijd zijn we in de gelukkige omstandigheid beland dat alles bespreekbaar is geworden. We kunnen naar elkaar luisteren, oordeel en veroordeling zijn naar de achtergrond verdwenen.
Mijn dankbaarheid en respect voor hun vermogen om ruim na hun tachtigste nog zo diepgaand in gesprek te gaan met hun zoon is met geen pen te beschrijven. En hoe we daar precies zijn gekomen na veel pijnlijke jaren kan ik ook niet goed in woorden vatten. We zijn elkaar vaak uit het oog verloren, onderweg naar een verzoening die ik niet meer voor mogelijk hield.
Wat ik wel weet is dat alles wat er de afgelopen weken is veranderd vanuit mijn kant niet mogelijk was geweest zonder het proces in de relatie met mijn oudste zoon, Fimme Bakker. Dat vader-zoon-proces geeft extra kleur aan mijn leven, sinds we zijn begonnen met het theaterprogramma ‘Ben je bezopen?’ en alles daar omheen.
Ook mijn moeder sprak ik op een voor ons beiden ongekende manier, en ook over haar jonge jaren zou ik gesprekken willen vastleggen voor mijn zus, zwager en alle kleinkinderen. Maar dat komt nog wel, voor nu is het genoeg om te genieten van de hervonden verbinding en de liefde voor elkaar.
Gisteren kon ik ze zomaar het eerste exemplaar van ‘Verslaafd aan geld’ geven, een boekje dat uit hen is voortgekomen. Lees hier meer over het boek.
Geluk zit in kleine dingen
Reacties