Nu ik me eindelijk niet meer afhankelijk voel van de bevestiging door anderen dat ik de moeite waard ben, kom ik in een nieuwe levensfase: delen en brengen in plaats van halen.
En aandacht vragen voor het belangrijkste dat ik de afgelopen jaren heb geleerd: hoe we al worden wie we zijn in onze eerste levensjaren en hoe bepalend onze ouders daarin zijn, met hun eigen geschiedenis.
Hoe hun ‘oud zeer’ bij ons belandt, onvermijdelijk.
En dat is misschien mijn missie: in het theater, bij lezingen, in boeken en in het begeleiden van de mensen die het kunnen/willen, liefst in een groep.
Reacties