De tijd ligt nog niet lang achter me dat ik altijd op zoek was naar gezelschap. Was het angst voor verveling? Bang om dom of oninteressant te zijn zonder omgeven te zijn door beschikbare ‘vrienden’?
Ik weet het niet precies, maar de verklaring is ook niet zo relevant. ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt’.
Voor nu is het belangrijkste dat ik een flinke verandering bij mezelf waarneem. En die ook nog durf te benoemen…
In de massa die gelooft dat mensen niet kunnen veranderen hoor ik niet thuis. Als we echt willen dan kan het, als je maar naar je verlangens durft te luisteren.
De afgelopen weken was ik op vakantie, ver weg, en in gezelschap van geliefden. Ik had er lang naar uitgekeken, en mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Na maanden hard werken voor anderen (eigen keus😬) misschien ook wel iets té hoog.
Hoe dan ook: ik kon niet helemaal onbekommerd genieten, zonder dat ik iemand uit mijn gezelschap daar verantwoordelijk voor kan of wil houden. Niet lekker in mijn vel, dat was het. En dat zo expliciet benoemen vind ik verdraaid lastig, dat past niet bij mijn opvoeding.
Pas op het einde van de trip, toen ik nog even een paar dagen helemaal alleen was, kwam de ontspanning waar ik naar verlangd had. Het oordeel over mezelf viel een beetje stil (ik was alweer even vergeten dat het zó sterk is…). Ik kon na hele lange tijd weer eens zonder reserve opgaan in een dikke roman en ook het werken aan een nieuw boek hervatten. Met volle aandacht.
De conclusie? Het lijkt er sterk op dat ik meer tijd voor mezelf nodig heb dan ik me tot voor kort bewust was (of bewust durfde laten worden). En nu ga ik ook meer van die ‘me-time’ nemen, in mijn nieuwe huisje, buiten aan de dijk. Het is geen toeval dat ik daar ben gaan wonen, ver weg van de drukke Randstad.
Het overgrote deel van mijn leven, privé en zakelijk, breng ik door met andere mensen. Bijna alleen maar leuke mensen, daar zit het niet in. We zijn ook van waarde voor elkaar, zonder twijfel. Maar dat waar ik nu tegenaan loop gaat over eigen-waarde, mezelf goed genoeg vinden, zonder bewijsdrang richting anderen en zonder expliciete bevestiging van hun kant.
Ik wist niet dat het zó diep zit, en zoveel werk aan mezelf vraagt, maar: het vordert echt.
Reacties