Vind ik dat boek over haptonomie ‘voor mensen die niks mankeren’ nu zo goed omdat de auteur mijn vriend is? Of begrijp je als je het boek leest waarom ik zo blij ben met hem als vriend?
Ik denk echt het laatste, beter nog: zo voel ik het.
Eric Elbers is haptonoom, en hij beheerst dat vak, hij heeft het in zijn vingers. Als je ‘Goud in handen’ leest begrijp je dat (komt van beet-grijpen trouwens…)
Het gaat in ons leven om een goede balans tussen voelen en denken, hart en hoofd. ‘En het hart heeft de oudste rechten’ merkt Eric treffend op.
Toen Ted Troost, zijn grote inspirator, nog leefde verzorgden ze samen masterclasses. Maar Ted (en zijn klassieke boek ‘Het lichaam liegt nooit’) is niet meer onder ons.
‘Goud in handen’ is geen dik boek, maar alles waar het in de haptonomie om draait (de tastzin, aanraken) staat erin. Lees het vooral niet te snel, of zelfs twee keer (deed ik).
Laat het op je inwerken en word je bewust wat dat met je doet. Dan ben je al begonnen… Voelen en denken, paard en ruiter, lijf en hersenschors. Als je die goed in balans houdt is de haptonomie overbodig. Maar zover zijn de meesten van ons (nog) niet.
Eric en ik gaan er vanaf 16 oktober mee de boer op, ik mag een klein beetje in de voetsporen van die mooie, lieve Ted Troost
Reacties