‘Gevoelsarm’, het nieuwe boek van Bram Bakker, verschijnt volgende week. Hier alvast het eerste deel van de inleiding.
Het ei is gelegd, mijn boek ‘Gevoelsarm’ is van de drukpersen gerold. En nu maar eens kijken wat de wereld er van vindt. Altijd spannend, maar dit keer nog net iets meer, vanwege het zeer persoonlijke karakter van het boek. Wat bewoog mij als mens een prachtig beroep de rug toe te keren? Hierbij een voorproefje.
Bram
Inleiding
Ongeveer een jaar voordat ik mijn registratie als psychiater opnieuw zou moeten verlengen, viel het besluit. Het hing al jaren in de lucht en ineens was het zover.
Ik wandelde met mijn vriend Johan door de Amsterdamse Waterleidingduinen bij Vogelenzang en deelde voor de zoveelste keer mijn overwegingen. Waarom het nuttig zou zijn om toch maar wél die titel te kunnen blijven voeren. En hoeveel moeite me dat ook zou gaan kosten: het moeten voldoen aan formaliteiten zoals bijvoorbeeld het volgen van geaccrediteerde nascholing (‘geaccrediteerd’ betekent dat het is goedgekeurd door de beroepsvereniging).
Vriend Johan stelde me de vraag die, doordat deze het laatste zetje gaf, alles veranderde: ‘Waarom heb je dat nodig, want jij bent toch gewoon Bram, met alles erop en eraan? Je hebt heel veel ervaring als hulpverlener, je bent er goed in en dat is toch voldoende?’ Ik weet niet wat het was, Johan, de omgeving, het moment in mijn leven of nog iets heel anders, maar ineens stond het vast. Bram ging stoppen als psychiater.
De eerste dagen en weken na die wandeling in de duinen voelde het nog zeer onwennig om afscheid te nemen van iets dat je leven voor een belangrijk deel heeft bepaald. Maar er ontstond geen twijfel. Sterker nog, de overtuiging groeide en de behoefte om ‘gewoon’ mezelf te zijn nam ook toe. Een behoefte om vrijuit te kunnen spreken zonder de strenge mores van een beroepsgroep in je achterhoofd. Of om mensen proberen te helpen op een manier die hen dient en die mij past. Geen antidepressiva te hoeven voorschrijven aan iemand met somberheidsklachten omdat de richtlijn dat nu eenmaal vereist. En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.
Er wordt altijd van uitgegaan dat iedereen die psychiater is mensen met een psychiatrisch ziektebeeld even goed kan behandelen. Een registratie als medisch specialist wordt gezien als garantie voor de kwaliteit van de psychiater. Maar ik heb dat nooit geloofd en me altijd verbaasd over de grote verschillen tussen de diverse collega’s. En tegelijkertijd is het natuurlijk ook niet anders dan bij ieder ander beroep: de ene timmerman is tenslotte ook de andere niet.
Bram Bakker
Haarlem, september 2021
(In het boek gaat de tekst van de inleiding hier verder)
‘Gevoelsarm’ is te bestellen bij Uitgeverij Lucht of gewoon hier.
Reacties