In mijn enthousiasme over de training systemisch werken die ik met Daan Ruiter (en een aantal gastdocenten) verzorg, vond ik het onlangs nodig om in de media iets toe te lichten over de begeleiding van een bekende voetballer.
Van diverse kanten kreeg ik er vervolgens flink van langs: te veel ego, ijdeltuit, etc. Kritiek die ik al veel vaker kreeg, en waarbij ik altijd dacht: het is toch inhoudelijk? en ik verklap toch niets dat onder het beroepsgeheim valt?
Hoewel ik nog steeds vind dat ik over die topsporter onjuist werd geciteerd moet ik na kritisch zelfonderzoek wel bekennen dat mijn optreden niet helemaal zuiver was.
Naast de aandacht voor de training speelde (niet voor het eerst) mijn kinderlijke behoefte om gezien te worden toch ook weer een rol. Als rijke en beroemde mensen de hulp van Bram inroepen betekent dat toch wel dat die jongen, net als zij, bijzonder is?
Bullshit, ik weet het. In mijn werk ben ik best goed, maar daar zou ik geen bevestiging in het openbaar voor hoeven zoeken. Het is ‘kijk mij eens!’ roepen, omdat je vroeger niet gezien bent…
Een paar jaar geleden gedroeg ik me ook een beetje anders in mijn werk met BM-en (Belangrijke Mensen), ben ik bang. Te veel ontzag voelde ik, en een grotere terughoudendheid om ze met iets pijnlijks te confronteren (terwijl dat wel nodig was). Ik miste soms ook het zelfvertrouwen gewoon een factuur te sturen. Liever aandacht dan euro’s. Maar: het gaat beter, durf ik te zeggen. Ik kan steeds meer mezelf zijn, onafhankelijk van de maatschappelijke positie van de man of vrouw waar ik mee werk.
De volgende stap is dat ik me bevrijd van de behoefte om iets te delen over de status van mijn klanten. Werken met mensen met oud zeer, dat is wat ik doe. Punt. Als ik de rol die mensen vervullen in het dagelijkse leven niet los kan koppelen van de verkenning van hun binnenwereld lever ik per definitie niet de meest optimale bijdrage aan hun heling. Dus: nog meer terughoudendheid in het openbaar is het voornemen.
En dat heb ik eigenlijk allemaal kunnen lezen in ‘Autonoom’ dat geweldige boek van Daan…
Reacties