Eigenlijk had ik een soort terugval, in de termen van de verslavingszorg, de afgelopen maanden.
En ik realiseer het me pas na een kleine week vakantie, nu ik weer een beetje tot rust kom. Zelfs het landen duurde langer dan gedacht…
Natuurlijk kan ik me verschuilen achter het volle theaterschema van Fimme Bakker en mij. Maar dat wist ik al maanden van tevoren. Ik had er ‘dus’ rekening mee kunnen houden, door niet ook nog eens volle werkweken naast de lange avonden in het theater in te plannen (inclusief reistijd is een avond in het theater een volle werkdag). Er kwam regie bij, en ik moest mijn tekst leren, en toen ook nog alle p.r. Waarvoor we heel dankbaar zijn, maar het vraagt ook het een en ander. Mijn werkweken liepen weer op tot ruim boven de tachtig uur, de vrije weekeinden verdwenen. Zakelijke afspraken op zondag, omdat je doordeweeks geen tijd hebt…
En dan moest ik tussendoor rennen om het vol te houden en ook nog mijn immer rumoerige privéleven voldoende aandacht geven. Zo kom je wel aan een stabiele relatie jongen…
Dit is geen klacht, maar een feitelijke vaststelling. In de tijd dat ik ‘onbewust onbekwaam’ was verdoofde ik iets met al dat werken. Dat probeerde ik tenminste. Nu voelde ik doorlopend irritaties, over van alles en nog wat. En ik was me bewust dat die het symptoom van iets anders waren. De balans tussen inspanning en ontspanning was weer even helemaal zoek…
Je kunt je overal aan storen. Ik heb daar een groot talent voor. Maar de uitdaging is en blijft daar de les uit te halen die er voor jou in zit. Betere zelfzorg, meer aandacht voor het eigen welbevinden. Ook fijner voor je omgeving, want wat schiet de wereld er mee op als jij je vloekend en toeterend in de file stort? Het is oud zeer dat weer even de overhand krijgt. Terwijl er een remedie is: lief zijn voor jezelf, en niets proberen te forceren.
Mijn volgende vakanties heb ik in ieder geval vast in de agenda gezet. En ik lees ‘De mythe van normaal’ van Gabor Maté, daar wordt een mens ook wijzer van. Hopelijk is het preventie van een nieuwe terugval.
‘Je kunt niet genezen van je werkverslaving, maar wel iedere dag alles doen wat nodig is om een terugval te voorkomen’ zouden ze in het Twaalf Stappenprogramma voor verslaafden zeggen.
Reacties