‘En dan gaan jullie daar in Toscane houthakken, vuurtjes stoken en met elkaar in een zweethut zitten? Wat is daar nu bijzonder of nieuw aan?’
Er klonk wat cynisme door in sommige reacties op de retraite voor mannen die Rijk Smitskamp en ik in oktober organiseren. Zie: Wie is die man?
Dat begrijp ik wel, en ook weer niet.
Want het klinkt misschien primitief, het is ook terug naar de basis. En wat is daar mis mee?
Ik ben zelf meer op zoek naar oude wijsheden dan naar de nieuwste inzichten. En man zijn vind ik onverminderd ingewikkeld. Dus lijkt het mij heerlijk, zo’n verkenningsweek met gelijkgestemde geesten.
“Liever dit dan de geaccrediteerde nascholing van een beroepsvereniging.”
En van andere mannen die zich ook kwetsbaar durven tonen kan ik veel leren, weet ik. Stoere praatjes verkopen beheers ik wel, iemand versieren heb ik ook genoeg geoefend, laat ik dan maar terug gaan naar iets basaals: mijn verhouding tot andere mannen. In de relatie met mijn vader heb ik wel het een en ander gemist namelijk, en het gevoel dat mijn zoons ook meer aan me zouden kunnen hebben is ook nooit ver weg. En een ‘normale’ man zijn in contact met vrouwen is en blijft ook een uitdaging…
Wat me drijft in het huidige leven, en ook in de organisatie van zo’n week is nieuwsgierigheid en ook onbevangenheid: wat heb ik te verliezen?
Er ging genoeg mis in mijn leven, maar om je dan te laten leiden door angst voor nieuwe mislukkingen? Die komen toch wel… De grote winst van ouder worden is voor mij toch vooral dat je onbevangenheid toeneemt. De mooiste zin in een liedje vind ik al jaren: ‘Freedom’s just another word for nothin’ left to lose’ (Janis Joplin, Me and Bobby McGee).
Dat kan ik zo intens voelen, het is kippenvel, iedere keer dat ik dat liedje (uit 1970) hoor.
Dus ik denk dat we daar in Toscane ook iets met muziek gaan doen. En ik laat natuurlijk mijn baard staan…
Reacties