Je doet er op 1 januari beter aan niet teveel goede voornemens te hebben: de meeste ambities zijn niet realistisch en ons gedrag daadwerkelijk veranderen valt niet mee. Ik spreek uit ervaring…

Tegelijkertijd ben ik er van overtuigd dat de diersoort mens wel in staat is om zich te ontwikkelen. Door geduldig te zijn en te accepteren dat veranderingsprocessen altijd worden gekenmerkt door vallen en opstaan kunnen we allemaal een heel eind komen (waarbij je wel je gewenste, andere gedrag moet baseren op je gevoel anders is het sowieso niet te doen, met enkel wilskracht kom je nergens).

Mijn doel voor de komende tijd beperkt zich niet tot 2022, en alleen al de formulering (‘Wat wil ik nu echt?’) vinden kostte jaren. Zoals de lezers hier waarschijnlijk weten nam ik al een beetje afstand van mijn vorige gedaante. Ik liet mijn maatschappelijke status als psychiater achter om meer mezelf te kunnen zijn. De rol die ik mezelf had aangemeten paste niet meer. Criticaster van de beroepsgroep zijn terwijl je er altijd zo graag bij wil horen in dit leven is totaal onlogisch, maar ik voelde heel lang niet hoe het wrong.

“Het leverde me als mens niets op om boos te zijn over alle misstanden in het vak. Uiteindelijk kreeg ik pijnlijke voeten door steeds maar overal tegenaan te schoppen.”

Ik denk dat ik van nature geen boze jongen ben. Wie wel? Dat kun je jezelf natuurlijk afvragen, maar bij mij duurde het even tot ik het door had. Traumatische gebeurtenissen (het voelt nog steeds een beetje overdreven, het zo te noemen) maakten me tot een verongelijkte man, die niet of nauwelijks in contact stond met zijn gevoel. Ik was niet aardig voor mezelf en daar past op onverklaarbare wijze bij dat je ook vaak niet aardig gevonden wordt.

Mijn grote doel in de rest van dit leven is: niet meer boos zijn. Niet meer mopperen, niet steeds kritiek hebben, uitgaan van het goede in de mens. Kijken naar mogelijkheden en kansen. Durven te dromen in plaats van stiekem bang te zijn (achter boosheid zit eigenlijk altijd angst verstopt, denk ik).

Ambitieus ben ik altijd geweest en dat gaat ook niet veranderen. Maar met het spreekwoordelijke koele hoofd en warme hart ga ik toch nog eens proberen iets op te bouwen in plaats van bepaalde systemen proberen af te breken (lukt toch niet…)

Hoe dan? Door steeds dat aardige ventje van vroeger op te zoeken en dat als inspiratiebron van mijn doen en laten te gebruiken. Hulp is welkom, ik heb lang genoeg alleen geploeterd.

Wat rest voor nu is iedereen het allerbeste te wensen, en niet alleen voor 2022. Leef je droom!

 

Blijf-Beter!Welkomsgeschenk

Meld je vandaag nog aan voor Bram's maandelijkse nieuwsbrief en ontvang zijn boek Blijf Beter! (in pdf).

Mis 'm niet!