Egmond

In 2006 schreef ik voor het eerst een boek over hardlopen, De halve van Egmond.

Het evenement is enkel gegroeid sindsdien. Ik schreef later nog over de marathon van New York, New York New York (2009), en mijn eerste goede voornemen van dit jaar is het voltooien van een derde (en laatste) boek over hardlopen, Ultra, dat afstanden langer dan een halve marathon als onderwerp heeft.

Maar Egmond blijf ik altijd lopen, als het enigszins kan. Voor menig hardloper begint het nieuwe jaar daar pas echt. Of het nu heel slecht weer is, of juist opvallend mooi, het is altijd bijzonder in Egmond. Zoals de keer die werd afgelast vanwege een tekort aan hulptroepen. Er was natuurijs, en dat ging voorbij ambulances en ziekenauto’s. Wij liepen toch, stiekem. Zoals bij de marathon van New York, die werd afgelast vanwege een storm, een paar dagen eerder.

Bij de inschrijving vraagt men altijd hoe vaak je hebt meegedaan, maar ik ben serieus de tel kwijt. Zeker meer dan twintig keer, schat ik. Al in de tijd dat we over het strand terug renden was ik erbij. Ooit zelfs met meewind en een zonnetje demonstratief in de blote bast over dat strand…

Egmond is gegroeid, maar ook geprofessionaliseerd. De massale start die ik me herinner is er niet meer. We vertrekken gespreid, afhankelijk van de kleur van je startnummer. Als je geen wedstrijdloper, VIP, lid van Le Champion of deelnemer aan de businessrun bent loop je zeker over een omgeploegd strand. De prijs van de vooruitgang, zou ik zeggen.

De terugweg door het duingebied is er echter alleen maar mooier op geworden, en als je nog niet kapot bent als je vanaf het strand komt kun je daar flink gas geven. De tijden zijn trouwens altijd een stuk minder langzaam dan gevreesd: het is natuurlijk geen snel parkoers, door dat zand, maar het is verder niet uitgesproken bochtig of heuvelachtig.

Omdat het nogal lastig is om met duizenden hardlopers Egmond te bereiken, duurt het wel even voor je er bent, en voor je weer thuis bent. De pendelbussen vanaf Alkmaar werken perfect, maar vragen wel extra tijd. En toch zijn de meeste lopers verknocht aan dit evenement, en hoor je eigenlijk nooit iemand afsluiten met ‘eens, maar nooit meer’.

Sterker nog: na korte of langere tijd komen we allemaal weer terug, voor ons nieuwjaarsfeestje!

p.s. De halve van Egmond was al jaren uitverkocht, tot er onlangs drie dozen tevoorschijn kwamen bij een verhuizing. Die zijn hier exclusief te bestellen, zolang de voorraad strekt….