Het goede nieuws is: zelfs aan eenzaamheid raak je gewend. Ik was als kind al veel alleen, het gevoel van eenzaamheid kende ik niet eens. Was het de norm, alleen zijn, of was ik me dat eenzame gevoel toen nog niet bewust?

Inmiddels voel ik het regelmatig, en herken ik het ook steeds beter bij mensen om me heen. Het lijkt onderhand de grootste gemene deler van alle mensen die ik in mijn werk ontmoet. Een depressie kan gruwelijk zijn, en de ondeelbare pijn is daarbij vaak het meest kwellend.

De gedachten die je niet kunt of durft delen met een ander mens maken dat je je eenzaam voelt. Althans: dat is wat ik erover heb bedacht. Ik weet als welwillende therapeut toch nooit zeker of het zo werkt bij depressieve mensen, depressie heeft me tot nu toe niet getroffen.

Deze week belde ik met mijn zus. Het gesprek ging over van alles en nog wat. En ik voelde me zo gehoord, gezien en begrepen! Heerlijk was het, en waarom? Dat eenzame gevoel was ineens heel even weg. Ik moest er van huilen, maar dat kost gelukkig ook steeds minder moeite.

“Zolang je alleen bent heb je geen rust, dus ga je weer verder.”

Fascinerend dat juist de verbinding met iemand uit de periode waarin de kwetsuren ontstonden dat eenzame gevoel verlicht. Tegelijkertijd: als het even wordt weggenomen realiseer je je ineens weer dat een zekere mate van eenzaamheid ook in het hier en nu, temidden van veel lieve mensen, nooit helemaal weg is. Zouden ze dat bedoelen met ‘een dolende ziel’?

Misschien is het wel het belangrijkste dat ik in mijn werk kan bereiken: iemand even de rust van een veilige ontmoeting bieden, een moment op adem komen, even een steunpunt vormen voor een andere dolende ziel…

Ik hoop wel dat ik heel oud word, want ik heb nog een lange weg te gaan met mijn ‘oud zeer’.

En inmiddels durf ik zonder enige reserve te bekennen dat alles wat ik onderneem om dat onder de aandacht te brengen ook bedoeld is om mezelf verder te helpen.

Nog twee weken, dan is het boek er, het project daarna krijgt al vorm: de documentaire… Zolang je alleen bent heb je geen rust, dus ga je weer verder.

Maar ook daar heb ik al vrede mee.

p.s. het boek ‘Oud zeer’ verschijnt in oktober, je kunt het nu alvast bestellen. Je steunt met je bestelling www.run4schools.nl.