Gabor Maté is een van mijn helden. In alles wat hij schrijft kan ik me vinden, en de parallellen tussen ons zijn ook opvallend.
Ouders met oorlogstrauma, AD(H)D-ertjes, dokter geworden, gedragsverslaafd, boekenschrijvers en niet te beroerd de eigen beperkingen te delen waar dit anderen kan helpen. Voor de duidelijkheid: ik voel me niet meer dan het kleine jonge broertje dat vol bewondering naar zijn grote voorbeeld kijkt. Het Nederlandse ventje dat naar een internationale ster staart.
Eerst las ik ‘Het verstrooide brein’ dat over Gabor, ADD en zijn perspectief daarop gaat. Het was of iemand mij beschreef…
‘Wanneer je lichaam nee zegt’ raakte me als persoon minder, maar gaf me wel de argumentatie bij mijn vertrek uit de psychiatrie: in ziekte valt altijd ook een boodschap te ontdekken, als je bereid bent verder te kijken dan ‘pech’ of ‘genetisch’. Dit boek zou verplicht moeten worden in iedere geneeskunde opleiding wereldwijd.
‘Hongerige geesten’ raakte me het meest, ook vanwege de drugsverslaving van mijn oudste zoon. En ik leerde, net als Maté, met mildheid naar mijn eigen mateloosheid te kijken. De tekst van dit boek zit in mijn deel van ‘Ben je bezopen?’, het theaterprogramma met mijn zoon Fimme.
Het dikste en meest recente boek ‘De mythe van normaal’ las ik het laatst. En het was misschien het minst verrassende boek voor me. Allereerst omdat er heel veel voorbij komt uit die drie eerdere boeken. En ook omdat ik Maté inmiddels echt begrijp.
Ik ken zijn pleidooi, en weet steeds waar hij naartoe beweegt. Dat maakt het wat minder spannend misschien. Maar wat hij betoogt is zó belangrijk!!! Daar moeten we iets mee, ook buiten de gezondheidszorg.
We hebben een wereld die heling behoeft, anders gaan we collectief kapot aan gevoelloosheid en het onvermogen te luisteren naar wat ons mensen echt goed doet: liefde! Een geschenk vanuit je hart, voor ieder mens die dat kan gebruiken. En ieder mens kan dat gebruiken…
Maté deinst niet terug voor grote woorden en vergezichten. Hij beschouwt zelfs politiek en oorlogen. En in alles voel ik: hij heeft gelijk! We zijn allemaal druk, en de meeste mensen gaan geen vier boeken van Gabor Maté lezen (luisteren kan trouwens ook…).
En in dat geval raad ik je aan om ‘De mythe van normaal’ te lezen, omdat het ook die drie voorgaande titels samenvat.
p.s. Maté maakte dit boek met zijn zoon Daniel, en ook daar zie ik een parallel: in mijn werk op het terrein van verslaving krijg ik hulp van mijn zoon Fimme.
Reacties