Als je iets deelt op sociale media is het naar mijn idee niet per definitie een discussiestuk. Het staat iedereen vrij te reageren, maar het is een misvatting dat iemand die iets post hoopt dat er op wordt gereageerd. Wel een veel voorkomende misvatting trouwens…
Voor mij is een stukje schrijven en het delen via sociale media vergelijkbaar met het maken van een artikel of column voor een papieren krant of tijdschrift.
Natuurlijk is het fijn als dat lezers trekt, en het lezen hen ook iets oplevert, maar: daar ga ik niet over. Ik deel iets, en dat is het.
Waarbij ik ook nog mijn best doe niet met teveel mening te komen, want als sociale media me iets hebben geleerd dan is het wel dat er tegenover iedere mening talloze andere meningen staan. En wie zit er eigenlijk verlegen om al die meningen? De bedrijven achter de sociale media… Hoe meer lawaai wij produceren op Twitter, hoe meer die meneer Musk verdient. Er is een direct verband tussen de hoeveelheid tijd die we online zijn en de inkomsten van Facebook of LinkedIn.
Ik probeer iedere week iets te delen over dat wat me bezig houdt, dat wat me raakt. En natuurlijk gaat het dan best vaak over verslaving, want mijn zoon Fimme Bakker en ik zijn ook het komende jaar nog volop aan het toeren met ons programma ‘Ben je bezopen?’ (check fimme.nl voor de speeldata of check de agenda hier) en ik schreef niet zo maar een boekje over verslaving aan geld.
Dat mensen het nodig vinden om soms nogal hard te reageren, bijvoorbeeld op mijn ervaringen met truffels, zegt meer over hen dan over mij. Dat betekent niet dat hun oordeel me niets doet, maar ik probeer me er niet door te laten raken.
Het oordeel van anderen heeft me veel te lang en te vaak afgeleid van mijn eigen verlangens en behoeften. En die probeer ik dus te delen… Je ziet het goed: mijn posts schrijf ik vooral voor mezelf. En als een ander er ook iets aan heeft ben ik alleen maar dankbaar. Vind je het niks, ook prima, maar ik hoef dat niet te weten. Of me te verdedigen…
Fijne vakantie nog, als dat je gegeven is…
Reacties