Roken is een ongezonde gewoonte, maar in de verslavingszorg is het niet bepaald het grootste probleem waar we mee van doen krijgen.

Heel lang werd roken beschouwd als iets volstrekt normaals. In mijn vroege jeugd rookten mijn beide ouders en vragen werden daar volgens mij toen ook niet over gesteld. We praten wel over de zeventiger jaren…

Inmiddels weet iedereen met een normaal verstand welke risico’s er aan roken zijn verbonden, ook de rokers zelf. De overheid heeft ook beleid ontwikkeld dat het roken moet terugdringen. Vooral de accijnsverhoging natuurlijk, want uit onderzoek weten we dat er niets zo goed helpt om mensen te laten stoppen als een steeds hogere prijs van het product waar ze aan verslaafd zijn.

“Alcoholverslaving is een probleem dat minstens zo groot is als nicotineverslaving.”

Overal en nergens worden rokers inmiddels tot een soort paria’s gemaakt valt mij op. Sommige verslavingsinstellingen eisen dat je ook moet stoppen met roken om in behandeling te komen voor een probleem met drank of drugs. Dat er in openbare ruimtes niet meer gerookt mag worden is begrijpelijk, maar nu wil men het ook verbieden op de openluchtperrons van treinstations.

Slaan we niet een beetje door?

Er zijn twee belangrijke kanttekeningen te maken bij de gevoerde politiek. Allereerst de aanpak van de rokers, die lijden aan de ziekte verslaving. Zouden we niet moeten investeren in hulpverlening? Als je mensen helpt om de uitdagingen van het leven zonder sigaret tegemoet te treden zal er zonder nog meer regels en verboden automatisch minder gerookt gaan worden. Uit de enorme zak belastinggeld die de rokers opbrengen kan dit ruim worden gefinancierd.

Mijn belangrijkste bezwaar tegen het steeds verder gaande anti-rookbeleid is de willekeur ervan: de prijs van een krat bier is nauwelijks gestegen de afgelopen decennia.

Alcoholverslaving is een probleem dat minstens zo groot is als nicotineverslaving, maar daar doen we helemaal niets met de accijnzen. Nog altijd kun je iedere week bij iedere supermarkt een krat bier kopen voor tien euro, en je hoort er niemand over. Zelfs het handhaven van de leeftijdsgrens van 18 jaar lukt niet, omdat er onvoldoende prioriteit aan wordt gegeven.

De kosten van vermijdbare ziekten als kapotte levers en het syndroom van Korsakov zijn immens, maar onderwerp van politiek beleid? Rijden onder invloed veroorzaakt veel meer ellende dan te hard rijden op de snelweg, en waar zetten we op in? Nog meer snelheidscontroles…

Roken is een ongezonde gewoonte, maar in de verslavingszorg is het niet bepaald het grootste probleem waar we mee van doen krijgen. Laten we onze inspanningen richten op die kwalen die het meeste kosten, zowel emotioneel, qua gezondheid en ook economisch.

Dan kunnen we met de rokers wel even pas op de plaats maken.

Lees de originele column en reacties op Joop.nl

foto gemaakt door Blink O’fanaye.


 

Blijf-Beter!Welkomsgeschenk

Meld je vandaag nog aan voor Bram's maandelijkse nieuwsbrief en ontvang zijn boek Blijf Beter! (in pdf).

Mis 'm niet!