Even voor alle duidelijkheid: ik ben een grote fan van Oranje en hoop van harte dat ze wereldkampioen worden, onze jongens.

Als het lukt, spring ik in de gracht, dat deed ik in 1988 ook. Ik wil het maar even gezegd hebben, alvorens hooligans me na het lezen van dit stukje gaan bestoken met hatemail.

Het is namelijk jammer, maar helaas: we worden geen kampioen. Het blijft voorlopig bij die ene titel in 1988.

Het optimisme dat vele landgenoten momenteel in de greep heeft, en dat enkel zal toenemen als we de poulefase gemakkelijk overleven, is namelijk niet realistisch. Wel aanstekelijk, maar niet op feiten gebaseerd. Je hoort er opvallend weinig meer over dat we twee jaar geleden twee fantastische poulewedstrijden speelden op het Europees kampioenschap, alvorens er roemloos uit te worden geknikkerd, ver voor de prijzen werden verdeeld. De poulefase zegt dus nog helemaal niets, het toernooi begint pas echt na twee weken.

Als je de poule doorkomt en daarmee de laatste zestien haalt, heb je nog altijd minder dan zeven procent kans om uiteindelijk met de wereldtitel aan de haal te gaan. Dat is echt niet veel hoor. Vijftig procent kans in iedere knock-out wedstrijd, dat klinkt nog aardig, maar op die manier vier keer achter elkaar winnen… Ga maar eens kop of munt gooien met een euro, net zo lang tot je vier keer achter elkaar kop of vier keer achter elkaar munt hebt gehaald. Dat kan echt een tijdje duren.

Alle aanwijzingen dat ons land niet zo kansrijk is als we graag zouden willen, worden door de mensen die volledig overtuigd zijn van een Nederlandse eindoverwinning genegeerd. Dat we alle oefenwedstrijden ruim hebben gewonnen bewijst voor de onverbeterlijke optimist dat we kansrijk zijn. Dat er heel knullige tegendoelpunten werden geïncasseerd wordt voor het gemak vergeten. En dat de meeste WK-tegenstanders beter zullen verdedigen dan Hongarije realiseren we ons ook niet voldoende.

In de psychologie wordt dit cognitieve dissonantiereductie genoemd: alle feiten die strijdig zijn met de eigen overtuiging worden genegeerd of weg geredeneerd.

Het is, ook tot mijn grote verdriet, een objectief aantoonbaar feit dat onze verdediging niet goed genoeg is om wereldkampioen te worden. Dat Bayern München met een matige verdediging toch de finale van de Champions League haalde is echt geen goed argument om te claimen dat we die wereldtitel wel even gaan pakken. Het verkleint in ieder geval niet de kans dat Messi, Rooney of Ronaldo straks Mathijsen of Van Bronckhorst genadeloos voorbij rent en Oranje naar huis stuurt. Bovendien: de verdedigers van Bayern München zijn waarschijnlijk nog altijd een stuk beter dan de Nederlandse, anders hadden Van der Wiel, Heitinga, Mathijsen en Van Bronckhorst wel bij een club gespeeld die het ver schopte in die Champions League. Nu kwam Mathijsen met HSV nog wel in de halve finale van de Europa League, maar de andere drie spelers die vermoedelijk in de basis staan als verdediger deden helemaal niet mee aan Europees voetbal of kwamen niet erg ver.

Je kunt hele verhandelingen houden over ‘De Grote Vier’, maar een ketting is zo sterk als de zwakste schakel. En een blessure van Robben is dan wel een flinke domper op de feestvreugde voor veel mensen, aan de objectieve kansen van Nederland verandert het niet zo veel. Van Marwijk is volgens mij een heel goede trainer, en de stemming in de ploeg lijkt beter dan ooit, maar verdedigers van wereldklasse hebben we niet. Als we de kwartfinales halen hebben we naar behoren gepresteerd, is mijn opvatting. Nu maar hopen dat het voetbal weer met alle wetten der logica gaat spotten. Ooit werd tenslotte een Deense campingploeg die op het laatste moment mocht invallen zomaar kampioen. Hoop doet leven.

Artikel gepubliceerd in het Algemeen Dagblad, 12 juni 2010

Blijf-Beter!Welkomsgeschenk

Meld je vandaag nog aan voor Bram's maandelijkse nieuwsbrief en ontvang zijn boek Blijf Beter! (in pdf).

Mis 'm niet!