Aftellen naar de start

Meer dan 20.000 mensen hebben zich ingeschreven voor de Comrades, al maanden zit de inschrijving vol. Of er ook zoveel zullen starten waag ik te betwijfelen, een nummer bemachtigen is een kunst op zich. Van start ga je als je je daadwerkelijk hebt gekwalificeerd, en een marathon voltooid in 2017 biedt geen enkele garantie natuurlijk.

Ook ziekte en blessures kunnen roet in het eten gooien. Mijn kwaal teisterde wel mijn voorbereiding, maar daar wil ik het nu niet meer over hebben.

In Dubai kwamen we een oudere vrouw tegen die beleefd vroeg of we ook hardlopers zijn, kijkend naar de schoenen die we dragen. Als we bevestigend antwoorden ontspant haar gezicht:’Ook naar de Comrades zeker?’ Het oogt onwaarschijnlijk, maar ook deze dame gaat van start. ‘11.59.59 is my goal!’ lacht ze.

Inmiddels in Durban, een grote stad aan de oostkust. Hier pikken we ons startnummer op, en belangrijker nog: we kopen op de expo parafernalia alsof we de finish al hebben gehaald. Er zijn heel veel donkere mensen, de blanken die je ziet zijn vrijwel allemaal hardlooptoeristen. Armoede is goed waarneembaar, maar iedereen is in de ban van de Comrades.

“Mijn overtuiging dat ik het toch ga halen groeit. ‘Asijiki’ zeggen ze hier, no turning back.”

Als koningen aan het strand

Het mag hier dan winter zijn, voor ons is het lekker warm. Het zonnetje schijnt en overdag wordt het zomaar vijfentwintig graden. We eten voor bijna niets, als koningen aan het strand. Vergeten is onze reis, die van deur tot deur bijna een etmaal in beslag nam. Op het strand laat een artiest ons startnummer uniek tot zijn recht komen. Ik heb zin in bier, maar drink al maanden niet… Alleen mijn vriendin mis ik, maar die mist zo’n hardloopreis graag.

We dribbelen van het hotel even naar het voetbalstadion waar we overmorgen hopen te finishen. Acht jaar geleden gebouwd vanwege het WK en nooit echt vol benut. Schitterende architectuur, dat wel.

Mijn loopmaat is opgewonden en al een tikje zenuwachtig. Mijn overtuiging dat ik het toch ga halen groeit. ‘Asijiki’ zeggen ze hier, no turning back.

Morgen naar Pietermaritzburg, waar we op de dag van de wedstrijd om 5.30 uur starten, om aan het eind van de middag terug te keren. Als het goed is… We doen een zwemmetje en lezen een boek om de tijd te doden. We gunnen onze benen rust, terwijl ons hoofd ongeduldig is. Was het maar vast zover… Buiten Durban kijken weinig mensen uit naar bijna negentig kilometer hardlopen.